Perły reportażu Polskiego Radia

Reporterka w Archiwum Miasta Stołecznego Warszawy odnajduje dziewiętnastowieczne listy polskich emigrantów z Brazylii, które nigdy nie dotarły do adresatów. Postanawia ruszyć tym tropem, który prowadzi ją do Rio Grande do Sul, południowego stanu Brazylii. Czy uda się odnaleźć potomków adresatów i nadawców? Audycja powstała w ramach stypendium im. Jacka Stwory, otrzymanego przez autorkę w 2010 roku. Dziewiętnastowieczne listy były wcześniej znane w środowisku akademickim dzięki książce "Listy emigrantów z Brazylii i Stanów Zjednoczonych 1890-1891" Witolda Kuli, Niny Assorodobraj-Kuli i Marcina Kuli. Z pracy tej można się dowiedzieć m.in. jaka była historia samych listów i jak to się stało, że przetrwały do naszych czasów.

Kiedy babcia Virena z Indii dowiedziała się, że sam umył ubikację, rozpłakała się. Virenowi takich rzeczy robić nie wypada, ponieważ pochodzi z rodziny indyjskich wojowników. Jednak zamiast kontynuować tradycje rodzinne on przez Internet poznał Marlenę i uciekł z Indii do Elbląga. Reportaż, który wygrał konkurs stypendialny imienia Jacka Stwory w 2010 roku.

Minęło półtora roku od momentu zdiagnozowania raka żołądka u Joanny. Teraz każdy dzień jest dla niej o wiele bardziej ważny i ciekawy, niż wtedy gdy była zdrowa. Joanna Sałyga teraz żyje o wiele intensywniej niż dawniej. Swoje doświadczenia, przeżycia opisuje w Chustce - czyli na blogu, który prowadzi z myślą o swoim małym synku.

Spokojna rozmowa reporterki z matką i jej 20-letnią córką, która urodziła dziecko będąc nastolatką, zamienia się w rodzinną psychodramę przed mikrofonem. W czwartej godzinie spotkania, kiedy puszczają wszelkie hamulce, rysuje się prawdziwy obraz relacji rodzinnych - pełnych agresji, wzajemnych pretensji i całkowitego braku zrozumienia.

Takie historie zdarzają się bardzo rzadko. Ta jest jednak z życia wzięta. Niepełnosprawny - z porażeniem mózgowym postanawia zmienić życie drugiemu niepełnosprawnemu - z zanikiem podkorowym mózgu i zebrać dla niego pieniądze na budowę domu. Poznają się w przychodni zdrowia, w której Marcin Góral – 28-latek z zespołem Downa odstępuje swoje miejsce Kamilowi Kielarowi. Gdy dowiaduje się, że Kamil mieszka z mamą w rozpadającej się chatce z przeciekającym dachem, a władze lokalne nie potrafią im pomóc, postanawia zebrać dla nich 100 tys. zł na budowę nowego domu. Nagroda Specjalna KRRiTV 2018. Konkurs im. Krystyny Bochenek 2019.

Historia wyjątkowej miłości. Kariny oraz Piotra - marynarza, który wyznał jej miłość na Facebooku, zanim zdążyli poznać się osobiście. Po kilku tygodniach korespondencji on wypłynął w morze. Utrzymywali ze sobą jedynie kontakt mailowy i telefoniczny. Karina obawiała się powiedzieć Piotrowi o swojej ułomności i chorobie. W końcu zrobiła to, gdy był na morzu. Nie zrezygnował z niej. Teraz są małżeństwem z 16-miesięczną córką i planują wziąć ślub kościelny. Karina Kończewska historię ich związku opisuje od 2015 roku na FB. Zdecydowała się na spowiedź przed światem, wydając książkę "Droga do marynarza. Prawdziwa historia". Nagroda BAŁTYK 2017.

Adam Dudała spędził już w więzieniu ponad 12 lat. Skazany został na 25 lat za zabójstwo, którego - jak mówi - nie popełnił. Sceptycy zaczęli mu wierzyć, gdy sędzia Barbara Piwnik oceniała dowody w trzech procesach, pośrednio związanych z Adamem Dudałą. Jej odkrycia podważyły wiarygodność świadków w jego procesie. Sprawę badali także dziennikarze telewizyjni, prasowi, detektywi i znaleźli kolejne argumenty przemawiające za rozpatrzeniem sprawy na nowo. Ostatnio do tego grona dołączył też prawnik z Fundacji Helsińskiej. Oni wszyscy chcą za wszelką cenę  doprowadzić do wznowienia postępowania sądowego, które pozwoliłoby przedstawić nowe dowody. Za to wymiar sprawiedliwości za wszelką cenę nie chce do tego dopuścić. Dlaczego? Nagroda Specjalna KRRiTV w 2013.

Historia mężczyzny, który został skazany na więzienie za morderstwo. Odsiedział 12 lat i wtedy odnaleziono prawdziwego sprawcę. Tymczasem odwróciła się od niego żona i odeszła zabierając syna. Stracił żonę, syna i dobre imię wśród sąsiadów i znajomych. Cierpiały i cierpią jego matka i siostra, bo wszyscy uznali go za mordercę i nawet po uniewinnieniu uważają, że coś jest na rzeczy. Jak można powrócić do życia po takim doświadczeniu? Nagroda Grand Prix KRRiTV w 2012.

Po premierze głośnego filmu "Galerianki". Autorka we wszystkich wywiadach podkreśla, że do nakręcenia tego filmu zainspirował ją reportaż Hanny i Adama Bogoryja Zakrzewskich. To szokujący reportaż o nowym, nieznanym rodzicom, a często też nauczycielom, zjawisku prostytuowania się gimnazjalistek ze znacznie starszymi od siebie mężczyznami. Niektóre z nich pierwsze kontakty intymne miały już w wieku 12 lat. Punktem wyjścia jest wstrząsający utwór napisany przez rapera, rówieśnika "szlaufujących się" gimnazjalistek, wzburzonego postępowaniem koleżanek ze szkoły. Potępia ich pęd do dorosłego życia, brak zasad i norm, głupotę.

Jan Mytkoś ze Szczawnicy miał poważne problemy z urzędem. Wszystko zaczęło się od… słupka. Temat korupcji opowiedziany nietypowo. Rosyjski serial "Siedemnaście mgnień wiosny" posłużył za formę reportażu i podkreślił groteskowy wymiar całej historii. A są nią kłopoty Jana Mytkosia ze Szczawnicy, który miał poważne problemy z Urzędem Miasta, chcąc zbudować sobie dom. Wszystko zaczęło się od słupka, który na gminnej drodze ustawiła sąsiadka.

W warszawskim gimnazjum odbył się konkurs na dyrektora szkoły. Przeciw wynikowi konkursu protestują nauczyciele, rodzice, uczniowie. Przewodnicząca komisji konkursowej odmawia podania wyniku. Skąd bierze się jej upór? Audycja nagrodzona przez Fundację Batorego i Nagrodą Grand Press 2003.

Śpią w centrum Berlina, na chodnikach i pod wiaduktami. Uciekli tu przed karą więzienia, niezapłaconymi alimentami, kłopotami osobistymi. Większość przyjechała z przygranicznych terenów. Bezdomnym nie może zostać każdy - trzeba się wkupić, płacić haracz i kraść dla zorganizowanych grup przestępczych. Polscy bezdomni nie chcą wracać do kraju. Nawet gdy organizacje społeczne proponują, że kupią im bilet na pociąg. Odmawiają. Mówią, że jeśli już wyjadą z Berlina, to tylko do Paryża. Reportaż powstał w ramach cyklu "Życie na granicy", który opowiada o tym, jak obecnie układają się relacje polsko-niemieckie. Serial rozpoczął się od spraw najbardziej aktualnych, czyli tego, jak epidemia koronawirusa wpłynęła na życie mieszkańców terenów przygranicznych. I nagroda tygodnika "Angora" na festiwalu CZŁOWIEK W ZAGROŻENIU 2020. I Nagroda SDP 2021 w kategorii społecznej.

Poznali się latem 1943 roku i zakochali od pierwszego wejrzenia. Niestety, wspólne życie przerwało Powstanie Warszawskie. Po 72 latach rozłąki spotkali się ponownie, a ich uczucie odżyło na nowo. Pani Barbara była przekonana, że Andrzej zginął w czasie wojny. Tak się nie stało. Po wojnie udało mu się wyjechać do Stanów Zjednoczonych, gdzie zrobił karierę naukową i mieszka do dziś. Również pan Andrzej myślał, że już nigdy nie zobaczy swojej "ukochanej Basi", która podobnie jak i on przeżyła piekło wojny, a następnie zamieszkała w rodzinnym Klarysewie. Oboje założyli rodziny, ale już od wielu lat - jako wdowcy - żyli samotnie. Andrzej Budzyński znalazł w internecie wywiad z Barbarą Kulińską-Żugajewicz opowiadający o jej konspiracyjnej działalności podczas II wojny światowej. Wysłał pierwszy list i tak się wszystko zaczęło od nowa. Po kilkumiesięcznej wymianie korespondencji przyleciał do Polski, spotkali się, trzykrotnie.

Dla Profesora Andrzeja Zielińskiego Jan Paweł II był najlepszym nauczycielem. Prowadził i wciąż prowadzi go przez życie. Andrzej przyjechał na studia muzyczne do Krakowa, gdzie nikogo nie znał. Trafił do harcerstwa i tam poznał Karola Wojtyłę. W Krakowie poznał swoją żonę, dzięki Karolowi Wojtyle. Uczestniczył w wielu Pielgrzymkach Ojca Świętego do Polski, najbardziej pamięta te pierwszą w 1979 roku właśnie w Krakowie, w Wadowicach. Jan Paweł II pomógł mu pogodzić się z tragiczną śmiercią żony. Dla Wandy i Andrzeja Urmańskich pierwsza Pielgrzymka Jana Pawła II do Polski w 1979 roku była ogromnym przeżyciem. Byli na mszy na Placu Zwycięstwa. Wcześniej Wanda przygotowała transparent, którym witali Ojca Świętego na trasie przejazdu. Uczestniczyli z piątką swoich dzieci także w innych pielgrzymkach Ojca Świętego. Pod wpływem wychowania i myśli Jana Pawła II dwóch synów wstąpiło do seminarium, trzeci przysposobił do swojej rodziny niepełnosprawne dziecko. Teraz to wychowanie w wierze i miłości, które dali im rodzice przekazują swoim dzieciom.

Henryk Troszczyński był porucznikiem, urodził się 28 lipca 1923 r. w Warszawie. Jesienią 1942 r. jako młody chłopak z warszawskiej Woli został wywieziony na roboty do Smoleńska, a później Katynia. Polscy robotnicy przymusowi trafiali do katyńskiego lasu, gdzie budowali baraki dla żołnierzy wracających z frontu wschodniego. Od okolicznych mieszkańców dowiedzieli się, że w lesie są zakopane zwłoki polskich oficerów. Odszukali te miejsca. Znaleźli płaszcze, guziki z orzełkiem. Henryk z kolegami opowiedzieli o tych miejscach niemieckim żołnierzom. Chciał, żeby o zbrodni dowiedział się świat. Po wojnie, kiedy wrócił do Polski, opowiedział o tym tylko żonie. Dopiero w 1991 r., gdy premier Tadeusz Mazowiecki zawarł porozumienie z kanclerzem Helmutem Kohlem w sprawie odszkodowań dla polskich robotników przymusowych, pan Henryk poszedł do fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie i opowiedział tę historię. Henryk Troszczyński brał również udział w Powstaniu Warszawskim. Walczył na Woli w zgrupowaniu "Waligóra". Jest ostatnim żyjącym świadkiem odkrycia polskich grobów w Lesie Katyńskim.

Ryszard Zieliński miał 8 lat kiedy wybuchła II wojna światowa. Jego ojciec pracował w Fabryce Dziewiarskiej na terenie warszawskiego getta. Stamtąd wyprowadził małżeństwo żydowskie Paulinę i Kazimierza Berek. Zamieszkali z jego rodziną na warszawskiej Ochocie przy pl. Narutowicza. Po Powstaniu Warszawskim wszyscy trafili do obozu w Pruszkowie. Tam rozdzielono Ryszarda od rodziców. Odnalazła go Paulina Berek i tym razem ona zaopiekowała się synem swoich wybawców. Z Pruszkowa trafili do obozu jenieckiego w Oranienburgu. Po wojnie Ryszard odnalazł rodziców i wrócił z nimi do Warszawy. Pod koniec lat dziewięćdziesiątych otrzymał list z Australii od Pauliny Berek. W 1999 roku Zbigniew, Kazimiera, a także ich syn Ryszard zostali odznaczeni medalem Sprawiedliwi wśród Narodów Świata za swoją pomoc Żydom, którą nieśli w czasie II wojny światowej z narażeniem życia. Syn Ryszarda - Mieszko stara się o to, by zachować pamięć o tych wydarzeniach.

Ryszard Witkowski urodził się w podwarszawskim Milanówku. Jego matka, Felicja, prowadziła tam zakład fotograficzny. Ryszard także fotografował. W czasie Powstania Warszawskiego rodzina Witkowskich udzieliła schronienia trzem uciekinierom ze stolicy - Żydom. Byli wśród nich Józef Roman, więzień Pawiaka, któremu Ryszard wyrobił fałszywą kenkartę na nazwisko Grotte oraz bracia Bronisław i Józef Miodowscy . W 1993 roku Witkowscy zostali odznaczeni medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Po wojnie Ryszard Witkowski został pilotem szybowcowym. Swoje zbiory, negatywy i albumy przekazał do Muzeum Powstania Warszawskiego. Mają one ogromną wartość historyczną.

Józef Walaszczyk urodził się w 1919 roku. W czasie II wojny światowej uratował życie 53 Żydom. W pierwszych latach okupacji poznał Irenę – dziewczynę, która wyjawiła mu swoją żydowską tożsamość podczas kontroli Niemców. Od tej pory Józef Walaszczyk opiekuje się Ireną, początkowo przechowując ją w swojej kawalerce przy ulicy Kruczej, wyrabiając aryjskie dokumenty, później kwaterując ją w różnych mieszkaniach w stolicy. Mimo jego starań Irena zostaje aresztowana przez gestapo wraz z grupą 21 osób – podczas spotkania towarzyskiego żydowskiej młodzieży ukrywającej się w okupowanej Warszawie. Józef Walaszczyk doprowadza do zwolnienia zatrzymanych, organizując okup w wysokości jednego kilograma złota. Pomagał też lekarzom z warszawskiego Getta z dużym narażeniem życia. Uratował również 30 Żydów zatrudnionych w jego fabryce. Po wojnie Irena wyszła za mąż za kolegę Józefa. Kiedy już ciężko chorowała, wystąpiła do Instytutu Yad Vashem o przyznanie Józefowi tytułu Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Leopold Kozłowski wielokrotnie był na granicy życia i śmierci. Za każdym razem życie ratowała mu… muzyka. W czasie wojny stracił oboje rodziców i brata. Sam ledwo uszedł z życiem. Przeżył bezmiar strachu, poniżenia. W obozie pracy w Kurowicach należał do obozowej orkiestry. Jest ostatnim przedwojennym klezmerem. Do dziś występuje ze swoim zespołem. W maju 2012 roku pan Leopold pojechał do Przemyślan, do swojego rodzinnego miasta na Ukrainie, gdzie odnalazł grób matki.

Czy Pius XII zachował się jak należy podczas II wojny światowej? A może nie wykorzystał dostatecznie mocy swojego urzędu i pozycji, by zapobiec cierpieniu niewinnych ludzi? To kwestia nadal wywołująca skrajne emocje. Do dzisiaj trwa spór o papieża Piusa XII, czy był papieżem wspierającym Hitlera, czy papieżem pomagającym Żydom? To pytanie nie znika z dyskusji, jaka toczy się wśród historyków. Dlatego Stolica Apostolska otworzyła dla wszystkich naukowców Tajne Archiwa Watykańskie dotyczące pontyfikatu Piusa XII.

Radiowa ballada dokumentalna o różnych spojrzeniach na śmierć i rytuałach pogrzebowych. Jak śmierć jest przeżywana i celebrowana przez wyznawców największych religii naszego kręgu kulturowego: chrześcijaństwa, judaizmu i islamu? Jedno jest pewne - w godzinie śmierci każdy ma prawo do godnego pogrzebu, niezależnie od tego kim dana osoba była. Reportaż powstał w ramach nagrody stypendialnej im. Jacka Stwory.

Dźwiękowy portret Jana Pawła II "malowany" przez młodych katolików nagrany na XX Światowych Dniach Młodzieży w Kolonii w 2005 roku. Reportaż jest próbą odpowiedzi na pytanie, na czym polega fenomen Papieża Jana Pawła II.

Gorzka Opowieść o solidarności przez duże i małe "s".

Klasztor Ojców Bazylianów w Wilnie to miejsce, gdzie w 1823 roku więziony był Adam Mickiewicz po procesie Filomatów i Filaretów. Tam też toczy się akcja III części "Dziadów", tam następuje przemiana Gustawa w Konrada. W murach klasztoru więziono także uczestników Powstania 1830-1831, a w 1839 roku wyprowadzono stąd Szymona Konarskiego na stracenie. Dziś działa tu luksusowy hotel. Środowisko wileńskie starało się o utworzenie muzeum w klasztorze Ojców Bazylianów w Wilnie. Rząd polski nie wsparł jednak tych starań zmierzających do zachowania tak ważnego miejsca pamięci narodowej.

Remigiusz Pawlak stracił wzrok w wieku 6 lat. Niewiele pamięta z okresu, kiedy widział i mógł opisywać świat z pomocą wszystkich zmysłów. Ale nie tęskni za tamtymi czasami. Bierze życie takim, jakie jest. Sklepy rozpoznaje po zapachu, wielkość budynków określa na podstawie fal dźwiękowych odbitych od murów. Wie, kiedy przechodzi obok drzewa, a kiedy obok krzewów. Kolory rozpoznaje po emitowanym przez nie cieple. I uczy innych niewidomych pokonywać strach przed wyjściem z domu i poruszaniem się w przestrzeni publicznej. Choć nie potrafi wyobrazić sobie np. horyzontu, to na pewno w lesie usłyszy tupot jeża. Dźwiękowa opowieść uzyskała III nagrodę na Festiwalu Prix Bohemia 2017 w kategorii "Reportaż".

Louis Jurkowlaniec jest synem polskiego emigranta, który wraz z rodziną w 1950 roku znalazł się w USA. W wieku 19 lat wstąpił do armii. Służba wojskowa miała być biletem wstępu na studia, a stała się przepustką do Wietnamu. Skierowany na rok, spędził trzy lata na wojnie, która zmieniła jego życie na zawsze.

Reportaż przedstawia wpływ niezdrowej relacji matki do syna. Na jego późniejsze związki z kobietami, a ostatecznie na małżeństwo i nową rodzinę. Pełna nadopiekuńczej miłości matka nigdy nie zaakceptowała synowej, a po śmierci syna usiłowała przejąć emocjonalną i prawną kontrolę nad wnuczką. Reportażystka ukazuje dylematy, rozterki i konflikt uwikłanych w tę sytuację bohaterów oraz balast emocjonalny, jakim obciążony jest mały człowiek na skutek wyborów dorosłych. - O konflikcie tych dwóch kobiet dowiedziałam się od psychologa. Początkowo udało mi się dotrzeć do babci, a matka nie chciała zgodzić się na rozmowę. Na szczęście udało mi się porozmawiać nie tylko z nią, ale także z samą Asią. Wiem, że relacje w tej rodzinie nieco się ociepliły od czasu powstania reportażu – mówi autorka reportażu, Patrycja Gruszyńska-Ruman.

Reportaż powstał jako praca stypendialna po wygranym Konkursie im. Jacka Stwory i w 2009 roku został uhonorowany prestiżową nagrodą Prix Italia. Stanisława Rachwał po wyjściu z obozu w Auschwitz-Birkenau nawiązuje kontakt z organizacją WIN. Zadenuncjowana wkrótce na UB zostaje skazana na karę śmierci. W krakowskim więzieniu na Montelupich dochodzi do spotkania, o jakim marzyła w obozie. Ile może człowiek, do czego jest zdolny, a także ile potrafi wybaczyć? To tylko niektóre z pytań, które stawia reportaż Patrycji Gruszyńskiej-Ruman "WIN-na nie WIN-na".

Reportaż Patrycji Gruszyńskiej-Ruman nagrodzony za "ukazanie z wielką wrażliwością i kulturą mało znanego faktu historii najnowszej oraz znakomity warsztat radiowy". Historia Emila Barchańskiego. Ucznia warszawskiego liceum imienia Reja, jeden z najmłodszych opozycjonistów, zginął w 1982 roku w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach. Krystyna Barchańska wciąż usiłuje wyjaśnić, co tak naprawdę stało się z jej synem.

W samym centrum Polski znikają ludzie. Policja nie zabezpiecza żadnych śladów. Tylko rodzina, przyjaciele i uparty pracownik biura poselskiego dążą do wyjaśnienia tej zagadki.

Autorzy ruszyli tropem ogłoszeń opublikowanych w "Życiu Warszawy" z lat 70.

Mężczyzna na porodówce - wydawałoby się nic niezwykłego, a jednak. Przez wiele dziesiątek lat XX wieku mężczyźni nie mogli wchodzić na porodówkę, a nawet do swoich żon dzwonić. Autorzy reportażu skorzystali z ówczesnych nowych technologii i dali szanse rodzicom być razem przy tak ważnym momencie w życiu jak poród. Po części być razem na porodówce, bo przez krótkofalówkę. I tak powstała niezwykła historia.

19 października 1984 roku został porwany i zamordowany ks. Jerzy Popiełuszko. "Oszukani" to wstrząsający dokument tamtych czasów pokazujący atmosferę poprzedzającą dramat, przebieg wydarzeń i osoby zabójców zarejestrowane w czasie procesu. Całość zbudowana jest z "dźwięków epoki". W audycji usłyszymy głos księdza Jerzego i nagrania pochodzące z prywatnego archiwum ks. Jerzego. Audycja powstała w 1985 roku, w warunkach konspiracyjnych czyli tzw. drugim obiegu dzięki wielkiej przychylności dyr. Muzeum Archidiecezji w Warszawie, ks. Andrzeja Przekazińskiego.

Gdy dziennikarka Polskiego Radia Janina Jankowska pojechała w sierpniu 1980 roku dokumentować wydarzenia na Wybrzeżu, zrobiła to wbrew zakazom kierownictwa radia, które w tamtym czasie przekazywało ocenzurowany obraz sytuacji, zgodny z celami ideologicznymi państwa komunistycznego. Dokument został uznany za wybitny, a autorka otrzymała m.in. nagrodę Prix Italia.

Audycja dokumentalna przypominająca powódź latem 1997 roku. Reportaż z klęski budowany wyłącznie z samych faktów, dźwięków, które ukazywały się w Polskim Radiu i rozgłośniach lokalnych, wypowiedzi publikowanych w prasie lub TV. Obrazy przeżyć ludzi nagrane przez wielu reporterów. Audycja nagrodzona w Międzynarodowym Konkursie Premios Ondas w Barcelonie.

Historia człowieka, który ponad 20 lat temu brał udział w programie telewizyjnym Mariusza Waltera "Kariery i bariery". Uznany w programie za wielkie odkrycie artystyczne, nie może się odnaleźć. Telewizję czyni odpowiedzialną za swoje nieudane życie, bowiem nie zrobił kariery.

"Reasumpcja głosowania", czyli doprowadzenie do absurdu demokratycznych procedur podczas sesji samorządowej.

Reportaż o Eugeniuszu Rudniku znalazł się na tzw. "krótkiej liście" audycji rozpatrywanych do nagrody Prix Italia 2018 w kategorii radiowych programów muzycznych. Reportaż "Taśmociął" to sylwetka Eugeniusza Rudnika, kompozytora i reżysera dźwięku, pioniera muzyki elektronicznej i elektroakustycznej w Polsce.

Anatol Karoń jest rzeźbiarzem nietypowym. Rzeźbi bowiem w jednej zapałce. Bohatera audycji można spotkać na Rynku Starego Miasta w Warszawie. Pan Anatol oferuje przechodniom to, co umie robić najlepiej: misterne rzeźby z jednej zapałki. Spacerowicze z ciekawością rzucają okiem i idą dalej. Reporterki odkrywają w nim tajemny, bogaty świat, idą tropem materialnych skojarzeń. Dzięki reporterskiej wnikliwości powstaje opowieść o dziele, tworzywie i artyście, która rozpala wyobraźnię słuchacza.

Reportaż o ciszy. Autorzy szukają odpowiedzi na pytanie, czym jest cisza.

Reportaż "Śmieszno i straszno" opowiada o Ostrowicach - najbardziej zadłużonej gminie w Polsce. Jej dług wynosi ok. 35 mln złotych i ciągle rośnie. Wójt gminy tłumaczy, że pieniądze pożyczał na inwestycje. Pożyczki zaciągał jednak w parabankach. Kiedy stało się jasne, że gmina stoi na krawędzi bankructwa, wójt zaczął rozpaczliwie szukać ratunku. Urządził zbiórkę na rzecz swojej gminy w Internecie, napisał też list do Billa Gatesa z prośbą o dofinansowanie Ostrowic. Wszystko na nic. Wojewoda zachodniopomorski apeluje, aby wójt "z honorem zrezygnował z urzędu", ale wójt nie zamierza tego zrobić. Co więcej, chociaż pożyczki zaciąga od wielu lat - w ostatnich wyborach został przez mieszkańców gminy wybrany po raz kolejny. Dlaczego?

W grudniu 1970 roku w domu wczasowym w Szklarskiej Porębie działacze zorganizowali wspaniały bal, do którego przygotowania trwały przez cały turnus.

Najmłodszy bohater powstania w getcie warszawskim - Kazik Ratajzer, został wysłany przez dowództwo na aryjską stronę, aby zorganizować wyjście do partyzantki ostatniej żyjącej grupy bojowców. Nie zdążył. Niemcy wykryli 8 maja bunkier na Miłej… W księgarniach ukazała się książka Witolda Beresia i Krzysztofa Burnetki pt. "Bohater z cienia - Kazik Ratajzer". Reżyser Agnieszka Arnold przygotowuje o nim film, który ma być pokazany w telewizji. Jednak my byliśmy pierwsi - równe 20 lat temu w Programie I nadany został dwuczęściowy reportaż Agnieszki i Alicji Maciejowskich pt. "Kazik".

Reportaż opowiadający o trudnym życiu Romów i ich pięknej kulturze.

Losy pierwszego polskiego rekordzisty świata w pływaniu 1953 i 1954 Marka Petrusewicza. Nagroda Premios Ondas 1974 roku.

Wzruszająca opowieść o krakowskiej Szkole Muzycznej dla Niewidomych.

Niekonwencjonalna, dowcipna i barwna opowieść o prowokacji dziennikarskiej, jakiej przed laty dokonały dwie uznane reportażystki: Krystyna Melion i Maria Rosa Krzyżanowska.

Reportaż opowiada o wojennej historii radiostacji Łódź Podwodna i jej powojennym ciągu dalszym. Radiostację nazwano Łodzią Podwodną ze względu na fakt, że mieściła się pod piwnicą domu wybudowanego znacznie wcześniej. Miała genialne zabezpieczenia, które sprawiły, że nigdy nie została odnaleziona przez Niemców, mimo wielu podejrzeń i rewizji w okolicy. Dowódca radiostacji, Stanisław Rodowicz, po wojnie został dwukrotnie aresztowany. Jego brat Władysław, który również działał w konspiracji, a w czasie wojny trafił do obozów koncentracyjnych - po wojnie był szykanowany. Chociaż minęło kilkadziesiąt lat od zakończenia wojny, opowieść o losach braci wciąż budzi emocje. Nie wiadomo bowiem, czy ta historia na pewno już się skończyła. Reportaż "Bóg, Honor, Ojczyzna i ja" otrzymał główną nagrodę w Konkursie Stypendialnym im. Jacka Stwory 2015 i Nagrodę im. Adolfa Bocheńskiego dla dziennikarzy do 30. roku życia w konkursie Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w 2017 roku.

Reportaż ukazuje życie i warunki pracy ukraińskich kobiet w Polsce. Z badań polskich socjologów wynika, że statystyczna Ukrainka pracująca w Polsce jest jedynym żywicielem rodziny, której członkowie pozostali na Ukrainie. Kim są te kobiety? Jakie są ich historie? Jak radzą sobie z tęsknotą za rodziną? Kto wychowuje ich dzieci, kiedy one pracują w Polsce? Jak są traktowane przez polskich pracodawców? Autorka szukała odpowiedzi na te pytania prawie przez rok, w ramach stypendium Ake Blomstrom Award.

Wspomnienia dozorcy starej warszawskiej kamienicy przeznaczonej do rozbiórki. Pierwowzór słynnego serialowego Popiołka, dozorca warszawskiej kamienicy przy ulicy Tamka 3, pan Jechanowski opowiada o swoim życiu, wspomina historię swego domu i lokatorów.

Reportaż otrzymał w Turynie Prix Italia. Jury Konkursu nagradzając reportaż podkreślało "nadzwyczajny dźwięk i realizację radiową oraz eleganckie pokazanie pasji głównego bohatera i jego walki o powrót do życia i muzyki". Bohaterem audycji jest Dominik Połoński, dziś 36-letni adiunkt Akademii Muzycznej w Łodzi, wiolonczelista. Laureat Paszportu Polityki, Gloria Artis i wielu międzynarodowych konkursów. Koncertował w największych salach koncertowych świata. Jego nagrania są do dziś wysoko oceniane przez środowisko muzyczne, szczególnie z powodu aksamitnej barwy dźwięku, jaką wydobywał z wiolonczeli. W 2004 roku zachorował na nowotwór mózgu. Po kilku operacjach i żmudnej rehabilitacji w Szwajcarii jest dziś jedynym muzykiem, który używa podczas gry tylko prawego ramienia. Lewa część jego ciała nadal jest w dużym stopniu sparaliżowana. Specjalnie dla niego komponuje grupa zaprzyjaźnionych twórców. Wielki powrót na scenę Dominika Połońskiego miał miejsce w lutym 2009 roku.

Reportaż nominowany do Prix Italia. Nagrodzony na festiwalu Sztuki Dokumentu w Szczecinie. To historia człowieka, który jako dziecko ulicy trafił do jednego z domów wybitnego polskiego pedagoga Kazimierza Lisieckiego "Dziadka". Reportaż opowiada o sprawach ważnych w życiu: przyjaźni, miłości, rodzinie. Jedną z najpiękniejszych scen w reportażu jest opowieść o jednej z Wigilii, jaką przeżył bohater.

W 2002 r. reportażystka pojechała do Moskwy, aby po ataku na teatr na Dubrowce pokazać oddziaływanie oficjalnej propagandy na sposób myślenia zwykłych ludzi i to, co dzieje się w ich umysłach, psychice, kiedy sami dotykają rzeczywistości.

Są takie miejsca, do których przybywają ludzie różnych ras i religii. Jednym z nich jest Plac Św. Marka w Wenecji. A jako że to właśnie z Włoch startowały samoloty NATO biorące udział w operacji w Kosowie, a świat żył doniesieniami z Jugosławii, reporterka pytała spotkanych tam Włochów, Japończyków, Amerykanów o to, jak postrzegają toczącą się wojnę. Reportaż został nagrodzony Premios Ondas w Barcelonie w 1999 roku.

Dramatyczna opowieść o ludzkich postawach wobec natury.

Reportaż o społecznych skutkach rozpowszechniania przez media niesprawdzonych informacji. Na przykładzie roli, jaką media odegrały kreując na bohatera pozytywnego człowieka z kryminalną przeszłością, postępującego wbrew obowiązującemu prawu i obracając - wprowadzona w błąd - opinię publiczną przeciwko drugiej stronie konfliktu.

Reportaż o totalitaryzmie na przykładzie losów polskiej dziewczynki, córki komunisty, który w 1937 r. zostaje zamordowany na Łubiance. Jego żona umiera na Syberii, córka z piętnem zdrajcy ojczyzny trafia do domu dziecka, a w wieku dziewięciu lat do więzienia za listy pisane do Stalina.

To dokument o starej, polskiej wsi już zanikającej, odchodzącej wraz z jej najstarszymi mieszkańcami. Materiał, zrealizowany techniką dźwiękowych obrazów, jest swoistym hymnem na cześć życia. W 1993 roku został wyróżniony na prestiżowym konkursie radiowo-telewizyjnym "Premios Ondas" w Barcelonie. Bohaterką jest 88-letnia Adela Jabłońska ze wsi Świderki w północno-wschodniej Polsce. Mimo podeszłego wieku kobieta jest jak wieczna wiosna, tryska energią i świeżością uczuć. Tańczy, śpiewa, tka kolorowe sukna na swych starych krosnach. Jest dumna ze swego pochodzenia, bo "Kopinianka to nie byle kto!". Jej syn został kapitanem Marynarki Wojennej. Pochowała dwóch mężów i choć zainteresowany jest nią młodszy o 20 lat pan z pobliskiego miasteczka, tęskni za stałym związkiem, za czasami, gdy życie było przepełnione miłością.

– Rok temu mówiłam, że życie się skończyło, że nigdy się już nie uśmiechnę. A jednak się uśmiechamy. Czasami przez łzy, ale się uśmiechamy – mówi Magdalena Czepirska, która wspomina zeszłoroczne święta Bożego Narodzenia – pierwsze bez syna Aleksandra.

Miał przenikliwe spojrzenie, spracowane dłonie. Uwielbiał spędzać czas w montażowni. Był autorem takich filmów jak "Bez końca", "Podwójne życie Weroniki" czy cyklu "Trzy kolory". Wpisały się one w klasykę polskiego kina. Mimo upływu lat nadal są wyświetlane w wielu miejscach na całym świecie. Mowa o Krzysztofie Kieślowskim, który 27 czerwca 2021 roku obchodziłby swoje 80. urodziny.

Witold Kozłowski miał pięć lat, kiedy razem z rodziną został deportowany na Syberię w 1940 roku. Ojciec pana Witolda spisywał w ukryciu wydarzenia tamtych lat w niewielkim notatniku. Po roku zsyłki Leon Kozłowski zmarł, a spisywaniem rodzinnych historii zajęła się jego żona – Antonina Kozłowska. Witold Kozłowski znalazł notatki po śmierci mamy… Są one najważniejszą rodzinną pamiątką. Co się z nimi stanie?

Marzec 2021 roku. Anna Paliga, absolwentka Łódzkiej Szkoły Filmowej, wydaje oświadczenie, w którym stwierdza, że będąc studentką aktorstwa, padła ofiarą przemocy ze strony swoich wykładowców. Opisuje także doświadczenia innych studentów "Filmówki". Rozpoczyna się dyskusja m.in. na temat kontrowersyjnych fuksówek, będących dla adeptów aktorstwa "chrztem bojowym". Nasuwają się pytania: Czym dokładnie jest mobbing? Jak mu przeciwdziałać? Co wyróżnia współczesne, młode pokolenie, stawiające pierwsze kroki w aktorstwie? Czy ma ono szansę na realną zmianę sytuacji na uczelniach i poza nimi...?

Pamiętam jak z litości, nie z miłości, pocałowałem ją w czoło. No i od tego pomału się zaczęło. Od znajomości do miłości - śmieje się Fortunat Mackiewicz, bohater reportażu "Bajka". Zapraszamy na przepiękną opowieść o miłości Polaka i Niemki, których przed ponad 50 laty rozdzieliła historia. Reportaż "Bajka" otrzymał nagrodę im. Witolda Zadrowskiego w Ogólnopolskim Konkursie Reportażystów "Melchiory" w 2006 roku.

7 czerwca 1967 w redakcji "Przyjaciółki" została zorganizowana "koleżeńska wódka z kanapkami". Sprawą zajęło się Biuro Prasy KC PZPR. Padł zarzut, że impreza miała podłoże polityczne. Kilka osób zwolniono z pracy, redaktor naczelna straciła stanowisko. W wielu książkach historycznych dotyczących marca '68 pojawia się przykład "libacji" zorganizowanej w "Przyjaciółce".

Wstrząsająca opowieść o przemysłowych fermach tuczu świń w Polsce. Zdaniem działacza ekologicznego Marka Krydy, działalność ferm zajmujących się przemysłowym tuczem jest bardzo niebezpieczna dla środowiska naturalnego i zdrowia ludzi. Ponadto niszczy rodzinne gospodarstwa rolne. Reportaż został nagrodzony w kategorii publikacje o tematyce ekologicznej w konkursie SDP 2004 oraz zdobył I nagrodę w konkursie Wspólna Europa w 2005.

Agnieszka Kłos mówi, że się spóźniła na tę historię. Świadkowie, byli więźniowie Auschwitz-Birkenau odchodzą. Czy zdąży zadać wszystkie pytania? Od kilku lat pracuje nad książką. Pisze też pracę doktorską. A wszystko zaczęło się od wycieczki do Muzeum, kiedy była dzieckiem i od pewnej fotografii. Potem był film w telewizji i obraz butów. Po latach znów pojechała do Oświęcimia do Muzeum Auschwitz-Birkenau. A potem zaczęła jeździć coraz częściej... W audycji występują Wiesława Gołąbek i Agnieszka Kłos.

Historia Magdy, która została adoptowana tuż po urodzeniu. Prawie od początku wiedziała, że ludzie, którzy ją wychowują to nie są jej "prawdziwi" rodzice. Kiedy skończyła 18 lat odnalazła biologiczną matkę i ojca. Dowiedziała się, że ma siostrę bliźniaczkę. Zawsze czuła jej obecność. Teraz ma pewność, że siostra istnieje, lecz nie wiadomo gdzie. Poszukiwania nie dały rezultatu, ale Magda czuje, że siostra żyje i potrzebuje jej pomocy. Reportaż wyróżniony I nagrodą w Ogólnopolskim Konkursie Reportażystów i Realizatorów "Dylematy człowieka XXI wieku".

Audycja dokumentalna o Janie Karskim - emisariuszu Polskiego Państwa Podziemnego. Młodzi porównują go do Jamesa Bonda. Powstał nawet o nim pierwszy utwór hip hopowy. Prezydent USA Barack Obama odznaczył go Prezydenckim Medalem Wolności. Legendarny Emisariusz Polskiego Państwa Podziemnego. Z uporem informował świat o Holokauście. Po wojnie ceniony profesor Uniwersytetu Georgetown. Wykształcił wielu amerykańskich polityków. W audycji występują: Beata Budzik, Ewa Juńczyk-Ziomecka, Maria Kędzierowska, Wiesława Kozielewska-Trzaska, Jadwiga Lenoch–Bukowska, Michał Fajbusiewicz, Profesor Stanisław Maria Jankowski, Eugeniusz Smolar, Maciej Wierzyński. Wykorzystano materiały archiwalne Haliny Szopskiej, Marka Wałkuskiego i Macieja Wierzyńskiego. Autorki dziękują Michałowi Fajbusiewiczowi za udostępnienie fragmentu filmu "Moja misja" oraz Oskarowi Śliwińskiemu z Klubu Kuriera w Łodzi za udostępnienie piosenki na licencji CC-BY-NC-ND3.0 Polska. Audycja powstała przy współpracy Fundacji Edukacyjnej Jana Karskiego. Audycja otrzymała w 2015 roku nagrodę Srebrnego Melchiora.

Postać jednej z najważniejszych działaczek związku Solidarność: Anny Walentynowicz. Jej życie, działalność opozycyjna, konflikt z Lechem Wałęsą, a także atmosfera towarzyszącą strajkom w Stoczni Gdańskiej i Trójmieście w latach osiemdziesiątych. W audycji wykorzystano również archiwalne nagrania Janiny Jankowskiej. Reportaż został nagrodzony Grand Press 2005.

Bogdan Jaczewski, urodzony i wychowany na warszawskiej Woli, opowiada historię tej dzielnicy oraz historię swojej rodziny, która mieszka tu od pięciu pokoleń. Mówi o zauroczeniu tą częścią stolicy. Pisze o niej wiersze i śpiewa piosenki. Wiele miejsca poświęca również przyjaźni z Mieczysławem Foggiem i fascynacji jego piosenkami. Zbiera nagrania z utworami w jego wykonaniu. Wiele z nich śpiewa sam, mając podobny głos do Fogga.

Obóz dla polskich dzieci przy Przemysłowej w Łodzi to jedyny niemiecki dziecięcy obóz koncentracyjny na terenach Polski. Miejsce to skazano na zapomnienie. Niewiele wiedzą o nim łodzianie. Na jego terenie powstało osiedle "Słoneczne". Przez lata nie dowierzano dzieciom, które przeszły przez obozowe piekło, celowo ukryte za murami łódzkiego getta. Dziś pozostała garstka więźniów, którzy mogą opowiedzieć o głodzie, chorobach, strachu i przemocy, będących codziennością "za podwójnym murem".Reportaż "Prawda za podwójnym murem" Jakuba Tarki to pierwszy radiowy reportaż o obozie po 75 latach od jego wyzwolenia. Reportaż otrzymał Nagrodę Główną za dokument radiowy podczas XIII Festiwalu Filmowego NNW w Gdyni w 2021 roku.

Janusz Sent był pianistą, kompozytorem, niezrównanym akompaniatorem i oddanym przyjacielem Wojciecha Młynarskiego. To on jest autorem muzyki takich przebojów, jak np. "Jesteśmy na wczasach", "Dziewczyny, bądźcie dla nas dobre na wiosnę" czy "Przedostatni walc". On akompaniował młodemu Młynarskiemu podczas "Podwieczorków przy mikrofonie" oraz pierwszych recitali. Nie było zresztą artysty estradowego, który nie chciałby z nim współpracować - od Stefci Górskiej i Ludwika Sempolińskiego po współczesnych piosenkarzy. Profesjonalizmem, muzyczną wrażliwością, ale też poczuciem humoru i życzliwością zjednywał sobie każdego. Sam był dla wielu oddanym przyjacielem.W audycji artystę wspominają: Adrianna Godlewska, Teresa Drozda, Damian Damięcki i Jan Młynarski.

Julianowi Tuwimowi poświęcono tysiące publikacji, audycji. Ale czy dzięki temu wiemy o nim już wszystko? Skąd poeta rodem z fabrycznej, ciasnej i zadymionej Łodzi czerpał inspiracje dla niezliczonej ilości utworów o pięknie polskiej przyrody? O jakich źródłach, rzekach, łąkach i lasach pisał przebywając najpierw na emigracji, a później w Warszawie? Gdzie poznał język ptaków i gdzie wysnuł wniosek, że "o zieleni można nieskończenie"? Wreszcie jakie znaczenie miało dla Tuwima odkrywane w dzieciństwie, a dziś konsekwentnie pomijane w biografii poety, miasteczko-letnisko Inowłódz? Ostatnie lata życia Tuwima to czas intensywnego powrotu do wspomnień beztroskich wakacji i miejsc zapamiętanych z dzieciństwa. W reportażu do miejsc tych prowadzi nas ich biograficzny odkrywca, prof. Krystyna Ratajska.

Ignacy Jan Paderewski był "najwybitniejszym politykiem wśród pianistów i najwybitniejszym pianistą wśród polityków". Był także wielkim społecznikiem, mecenasem polskiej kultury (przyczynił się do sławy Chopina na całym świecie), a przede wszystkim żarliwym patriotą. Niewątpliwy talent i praca na przestrzeni lat zostały wsparte przez życzliwe mu osoby i zbiegi okoliczności. Do rozwoju jego talentu przyczyniła się choćby rodzina Kerntopfów, warszawskich producentów fortepianów, w których fabryce mieszkał i ćwiczył grę na instrumencie, a także niezliczone rzesze kobiet. Niektórzy twierdzą, że nie osiągnąłby tak zawrotnej kariery, gdyby nie właśnie kobiety, wśród nich Helena Modrzejewska. Reportaż otrzymał Nagrodę Specjalną w Konkursie o Grand Prix KRRiT 2019.

Czy można się zaprzyjaźnić ze swoim fanem do tego stopnia, by go regularnie odwiedzać, dzwonić do niego, zapraszać za kulisy, a nawet wspólnie zaśpiewać piosenkę? Tak, ale musi zaiskrzyć... O piosenkarzu Zbigniewie Wodeckim i swojej wieloletniej przyjaźni z artystą opowiada Włodzimierz Patorski.

Historia pijanego kierowcy, który pomimo próśb kolegi wsiadł do samochodu z trzema osobami i odjechał w stronę Nałęczowa. Zdążył pojechać jakieś 500 metrów i się rozbił. Zabił trzy osoby, on przeżył. Myślał, że rodzice to załatwią i wywinie się od poniesienia kary…

Szarik z serialu "Czterej pancerni i pies" to najpopularniejszy pies w historii polskiej kinematografii. Od 1966 roku jego przygody śledziły wszystkie pokolenia Polaków. Psi aktor, który wcielił się w rolę Szarika naprawdę wabił się Trymer. Jak trafił do filmu?

500 dni po słynnym pożarze w hali Stoczni Gdańskiej, do którego doszło podczas występu zespołu Golden Life, autorka spotyka się z lekarzami, którzy ratowali poparzonych, młodymi ludźmi i inżynierem obsługującym telebim, poszkodowanymi w pożarze.

Historia młodej kobiety i jej małej córeczki, chorujących na nowotwór. Los okazał się życzliwy tylko dla jednej z nich.

Ksiądz Mikołaj Lenczewski jest prawosławnym duchownym, który opiekuje się aresztowanymi i skazanym przebywającymi w areszcie na Rakowieckiej w Warszawie. Są to w większości obywatele z krajów byłego Związku Radzieckiego, którzy przyjechali do Polski w celach zarobkowych i weszli w kolizję z prawem.

Historia załogi rosyjskiego statku Gazgan, stojącego kilka lat w stoczni remontowej Nauta w Gdyni w oczekiwaniu na zapłatę za przeprowadzony tam remont.

Gabi i Uwe, krakowskie małżeństwo. Ona wnuczka mężczyzny wywiezionego do Oświęcimia. On – wnuk wysokiego rangą, oficera SS, wspólnie pracują nad przeszłością swoich rodzin.

Historia hrabiny Stadnickiej, która po wojnie, by przeżyć, pracowała w kopalni, a potem prowadziła we wrocławskim zoo szalet.

Ponad dziesięć lat po pierwszym wspólnym nagraniu autorzy realizują swój kolejny pomysł – słuchowisko dokumentalne "Trzy opowieści o ziemi i niebie", na które składają się trzy historie - przypowieści o ludzkich losach. Bohaterami są: Skrzypkowa, matka z reportażu "Żywioł", Władysława Olejnikowa z wielkopolskiej wsi Białykał -  pani na 5 ha, zafascynowana gwiazdami i Adam Giedrys - skromny krawiec, którego pasja sprawiła NASA zaprosiła go do Stanów. Słuchowisko dokumentalne "Trzy opowieści o ziemi i niebie" reprezentowało Polskie Radio w Berlinie Zachodnim, w konkursie Prix Futura w 1979 roku i otrzymało tam wyróżnienie.

W 1976 roku w Iwinach koło Bolesławca pęka tama osadnika kopalni miedzi. Adam Wielowieyski nagrywa wstrząsający materiał. Trzy lata później poznaje Witolda Zadrowskiego, z którym jedzie do Iwin i wspólnie już nagrywają "krajobraz po bitwie". Powstaje "Żywioł", reportaż nagrodzony I nagrodą w Ogólnopolskim Konkursie na Radiowy Reportaż Literacki.

Bohaterką reportażu jest Anka – piękna młoda kobieta, dusza towarzystwa, osoba niezwykła. Pisała wiersze, jeździła Harleyem, trenowała kick-boxing. Prowadziła życie szalone – i za te szaleństwa życie wystawiło jej rachunek.

To jednocześnie słuchowisko i reportaż, a przez udramatyzowaną rozmowę daje wgląd w reporterską relację z małego miasteczka.

Historia życia konia, którego reporter obserwuje od narodzin, przez starty na wyścigach, pracę w cyrku itd.

Jest to historia Polaka, który poluje na słonie. Od samego początku wiesz, że padnie strzał i ten słoń zaryczy, zanim wyzionie ducha. Tak narasta napięcie, że w trzydziestej minucie jesteś rozedrgana i staje ci przed oczami umierający, monumentalny zwierz. Im więcej się słucha, tym więcej się dostaje. W 1966 roku Witold Zadrowski jako pierwszy Polak otrzymał nagrodę Prix Italia – radiowego Oskara - za ten właśnie reportaż.

Kazimierz Paluch, harcerz "sokolak" urodził się w Wielichowie, najmniejszym miasteczku zaboru pruskiego, W roku 1928. dziesięć lat po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, postanowił ruszyć w pieszy rajd wzdłuż granic II RP. Podróż trwała 526 dni. Ta historia została zapisana w pamiętnikach, które przetrwały w rodzinnym archiwum. Wszyscy potomkowie Kazimierza są lekarzami, ludźmi dla których patriotyzm i zaangażowanie społeczne jest podstawową wartością.

Ci, którzy wybierają się na Powązki Wojskowe wiedzą, że oprócz kwiatów i zniczy obowiązkowo trzeba mieć siatkę orzechów. Wiewiórki rezydują na tym niezwykle ważnym dla Polaków cmentarzu. Historia Powązek Wojskowych zaczyna się na początku wieku, kiedy zaczęto chować tam żołnierzy armii carskiej. Teraz jest to miejsce, gdzie pochowani są najwybitniejsi, najdzielniejsi Polacy i ale też tacy, którzy źle zapisali się w polskiej historii. Leżą tu żołnierze Armii Krajowej, żołnierze ! Armii, którzy szli na ratunek Powstańcom, żołnierze 1920 roku, ale też Bierut i Marchlewski. Wybitni sportowcy, m.in. Kazimierz Deyna i ludzie kultury, wybitni profesorowie i pisarze. To miejsce to prawdziwa historia dla każdego z nas, ale też okazja, żeby o pochowanych tu dowiedzieć się czegoś więcej...