Turkish Stories

Hayvanlar

Satılık Köpek Yavruları

Sincaplar ve Kuşlar

Hayal Pilavı

Gerçek Dostluk

Ayna

Meros

Arkadaşım Mıstık

Kardeş Okul

Değerlerimiz

Bayram

Almanya’nın Gelenek ve Görenekleri

Türkiye’de Misafirperverlik

İkinci El Kermesi

Yurt Türküsü

Mustafa Kemal Atatürk

Karagöz Almanya’da

Dört Mevsimde Dört Güzellik

Ana Vatana Yolculuk

Alışveriş Şarkısı

Pazar Yeri

Sekiz yaşındaydım. Rahmetli babaannem, pirinç ayıklıyordu. Bir pirinç tanesi yere düştü. Babaannem, eğildi ve pirinci aramaya başladı. “Aman babaanne!” dedim. “Bir pirinç tanesi için bu kadar çaba harcamaya, yorulmaya değer mi?” Rahmetli ilk defa bana kızdı. “Sen oturduğun yerden bilmeden konu¬şuyorsun.” dedi. “Hiç pirinç üretilirken gördün mü? İnsanlar ne kadar zorluk çekiyorlar. Bir pirinç tanesinde kaç insanın alın teri var biliyor musun?” diye çıkıştı.

Dünyaca ünlü Kapalıçarşı, İstanbul’un en kalabalık alışveriş merkezlerinden biridir. Mimarisi, yerleşimi, ürün çeşitleri ve tarihi ile İstanbul’un en önemli turistik mekânlarındandır. Sekiz girişi olan çarşının her bir kapısı, önemli tarihî eserlere açılır.

Çok eski zamanlarda padişahlardan biri adamlarıyla beraber ava çıkmış. Padişah, bir ceylanın arkasından koşarken akşam olmuş. Hava kararır kararmaz yağmur yağmaya başlamış. Padişah ve adamları ormanın içindeki bir kulübeye misafir olmuşlar.

Bayram Günü Şarkısı

Yalan Söylemeyen Çocuk

1957 yılında İstanbul Tıp Fakültesi’nden mezun olup ABD’ye giden doktor Ömer Musluoğlu başından geçen ilginç bir olayı şöyle anlatıyor: Amerika’ya ilk gittiğim yıllar New York’taki Medical Center Hospital isimli hastanede görev almıştım. Bir hastanın yanına gittim. Yaşlıca bir adam... Tabi kendisiyle İngilizce konuşuyorum. – Kan alacağım, kolunuzu açar mı¬sınız? Baktım kolunda dövme şeklinde bir Türk bayrağı var. Çok ilgimi çekti. Kendisine sormadan edemedim.

Türkiye Büyük Millet Meclisi 1920 yılında bir karar aldı. Bu kararla milletin bağımsızlık aşkını ve ruhunu dile getirecek bir istiklal marşı yazılması isteniyordu. Kazanana 500 lira ödül verilecekti.

Hayatımızda bizim için özel olan günler vardır. Dinî ve millî bayramlar, doğum günü, Anneler Günü, Babalar Günü, mezuniyet töreni, okuma bayramı, öğretmenler günü, evlilik yıl dönümü ve düğünler bunlardan bazılarıdır.

Memleketim

Istanbul

Ahmet, Almanya’nın Frankfurt şehrinde yaşıyor. O, bu yıl beşinci sınıfta okuyor. Coğrafya öğretmenleri, öğrencilere Almanya’nın eyaletleri, komşuları, nüfusu, eğitim ve kültürü hakkında bir proje ödevi hazırlamalarını ve bu ödevi derste sunmalarını istedi.

Hayal Kuşunun Kanatlarından Bursa Hayal kuşuna binip Bursa semalarına doğru süzülmek ister misiniz? Cevabınız “Evet” ise tutunun ku­şumuzun kanatlarına. Bakalım neler görüp neler duyacağız?

Türkiye Cumhuriyeti, 1923 yılında kurulmuştur. İlk Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk’tür.

Dostluğun Değeri

Bir zamanlar uzak bir çiftlikte yaşayan çalışkan bir eşek varmış. Bu eşek yıllarca çuvalları değirmene götürüp getirmiş. Yıllar geçmiş. Eşek artık yaşlanmış ve çuval taşıyacak gücü kalmamış.

Bir varmış, bir yokmuş. Allah’ın kulu çokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir Keloğlan varmış. İhtiyar ve yoksul anası, bu biricik oğlunu “Kel oğlum, keleş oğlum...” diye severmiş. Günlerden bir gün Keloğlan anasından izin alıp balık tutmaya gitmiş. “Belki birkaç balık yakalarım.

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde... Develer tellal iken, pireler berber iken... Uzak ülkelerden birinde zengin bir adam varmış. İhtiyarlayan zengin adam bir gün üç oğlunu yanına çağırmış.

Körebe Şarkısı /Turkish Songs

Tek Kollu Şampiyon / Turkish Stories

Almanya’da Spor Kültürü Almanlar, sporu seven bir millettir. Sporun dünyada en yaygın olduğu ülkelerden biri de Almanya’dır. Sporun insan hayatına bu kadar girdiği ülkeler çok azdır. Almanya’da altyapıya çok önem verilir.

Oyun ve Arkadaşlık Beyaz Kale, mahallenin en büyük apartmanıydı. Bu apartman, tıpkı bir kaleye benziyordu. Çocuklar, apartmanın çimenle kaplı ön bahçesinde oyun oynayamıyorlardı. Arka bahçe, iki basketbol sahası ve üç küçük salıncağıyla çocukların günlerini geçirdikleri tek yerdi.

Körebe Körebe, geleneksel çocuk oyunlarımız arasında yer alan çok güzel bir oyundur. Günümüzde bu oyun, yalnızca kırsal alanda teknolojik imkânlardan uzak kalmış çocukların oynadığı bir oyun hâline gelmiştir.

İstekler Bir Diller Ayrı / Turkish Stories

Türkçemiz Türkçe, çok geniş bir alanda konuşulan bir dildir. Gittiğim birçok ülkede Türkçe sayesinde kurduğum ilişkilerin sıcaklığını hâlâ içimde duyarım. Örneğin, 1988 yılında New York’tan Minneapolis’e uçuyordum. Yanımdaki koltuğa müzik dinleyen bir genç oturdu.

Dil Bilir misin? Karagöz: Susss! İşte Hacivat geliyor. Ben şuraya saklanayım. Bakalım Hacı Cavcav sizlere neler söyleyecek? (Gider.) Hacivat : Yâr bana bir eğlence, Severim sevilince, Karagöz’üm gelince, Oynarım bir delice.

Tatlı Dil Dil, insanlar arasında iletişim kurmada çok önemli bir araçtır. Dil, bizim mutluluk kaynağımızdır. Fakat bazen dilimiz yüzünden çeşitli sorunlar yaşayabiliriz. Toplumdaki kavgaların çoğu, insanların birbirini yanlış anlamasından kaynaklanır.

Annem Şarkısı / Turkish Songs

Mustafa Çiftlikte / Turkish Stories

FARKINDA MISIN? Anneciğim bilmem farkında mısın? Söylenmemiş en mübarek, en aziz Duygularla çepeçevre, çaresiz… Sana yöneldiğimin farkında mısın? Demeden, yakın, ırak Bulutlarla savrulup, ırmaklarla akarak Sana “Anne” diyen dilleri kıskanarak Kapına geldiğimin farkında mısın?

AİLEMİZ Bizim sevinçli veya üzüntülü anlarımız olabilir. Sevincimizi ve üzüntümüzü en samimi şekilde annemiz ve babamız paylaşır. Bize sarılır ve üzüntümüzü gidermeye çalışırlar. Sevincimize ortak olurlar. Üzüntülü ve sevinçli anlarımızda ailemizi yanımızda görmek bizi mutlu eder, bize güven verir. Aile yapılarımız farklı farklıdır. Bazı ailelerde dede, nine, teyze veya amca bulunabilir. Böyle aileler geniş ailelerdir. Bazı aileler sadece anne, baba ve çocuklardan oluşur. Dede ve nine başka yerde yaşar. Böyle aileler çekirdek ailelerdir. Bununla birlikte anneannesiyle veya büyükbabasıyla yaşayan çocuklar da vardır.

AFFET BABACIĞIM Genç adam, evlendiğinden beri, beraber yaşadıkları ihtiyar babası yüzünden hanımıyla sürekli tartı­şıyordu. Kadın, kayınbabasını evinde istemiyordu. Onun, evde fazlalık olduğunu düşünüyordu. Yine bir gün şiddetli bir tartışmadan sonra kocasına: “Bu evden ya ben giderim ya da baban gider.” dedi. Genç adam, hanımından ayrılmak istemiyordu. Babası yüzünden çıkan tartışmaların dışında hanı­mıyla iyi geçiniyordu. Hanımı kendisini seviyordu. Üstelik bir de çocukları vardı. Günlerce düşündü ve kendine göre bir çözüm yolu buldu: Babasını yıllar önce ormanda yaptırdıkları dağ evine götürecekti. Haftada bir defa onu ziyaret edecek ve ihtiyaçlarını karşılayacaktı. Böylece problem çözülmüş olacaktı. Babasına gerekli olan bütün eşyaları hazırladı. Ertesi gün babasını kucakladı ve onu arabaya bindirdi. Oğlu Can: “Babacığım, ben de gelmek istiyorum.” diye ısrar edince birlikte yola çıktılar.

Öğretmenim Şarkısı / Turkish Songs

Okul Hatırası / Turkish Stories

SELİM’İN HATIRA DEFTERİNDEN Benim adım Selim. Babam, yirmi yıl önce İzmir’den Almanya’nın Hagen şehrine göç etmiş. Ailem, önce Hagen şehrinde yaşamış sonra Duisburg şehrine yerleşmiş. Babam, önce yalnız gelmiş, bir otomobil fabrikasında iş bulup çalışmaya başlamış. Daha sonra annemi de Almanya’ya getirmiş. Annem de bir süre çalışmış. Ben ve kardeşlerim dünyaya ge­lince annem işi bırakmış. Annem şimdi çalışmıyor. O, ev hanımı.

Öğretmene Saygı Tatlı bir ilkbahar sabahı, Fatih Sultan Mehmet, beyaz atına binmiş, ordusunun önünde İstanbul’a giriyordu. Sağında solunda hocaları; Akşemsettin, Molla Hüsrev ve Molla Gürani vardı. İnsanlar, meydanda heyecanla Türk ordusunu karşılıyordu. Bu sırada halkın arasından birçok kimse, ellerindeki çiçek demetlerini padi­şaha vermek için çabalıyordu. İnsanlar, Akşemsettin’i padişah zannediyor ve çiçekleri ona vermeye çalışıyordu. Akşemsettin, atını geri çekiyor ve göz ucuyla onlara padişahı gösteriyordu.

ÖĞRETMENİM Yoksul bir arkadaşımız vardı. Adı Mustafa’ydı. Bir gün derse gelmedi. Mustafa’nın komşusu olan arkadaşlar: Hasta yatıyor, dediler. Öğretmenimiz paydostan sonra: - Murat, beni bekle de Mustafa’yı ziyaret edelim, dedi. Yan yana yürüyorduk. Öğretmenim: Zavallı, son günlerde zayıflamıştı. Hem de öksürüyordu, dedi.

Anneye Mektup İçimin bahçesinde bir ağaç büyüyor anne. Hüzün ağacı büyüyor içimde. Sen yoksun diye. Uzaklardasın diye. Ah şimdi yanında olsam, yanımda olsan. İçimdeki hüzün ağacı öyle büyüyor ki! Çabuk çabuk büyüyor. Çabucak dal budak salıyor.

Mektup 16. yüzyıla kadar mektup duyguların değil haberlerin yükünü çekmiş. Bir nevi gazeteymiş, bir nevi belge. Güvercin ayaklarında taşınmış doğum müjdeleri, güvercin ayaklarında uçmuş ölüm fermanları. Sonra duyguları ve düşünceleri taşımaya başlamış mektuplar. Latinlerle başlamış ilk önce; Çiçero en büyük usta… Mozart, Van Gogh, Puşkin… Binlerce mektup yazmışlar sevdiklerine. Bize gelince, Doğu’da bilgi ve hikmetin tamamı mektuplardan oluştuğu için “Mektubat” adlı eserlerle bu bilgi ve hikmetler aktarılmış. Daha sonraları Abdülhak Hamit, Ahmet Haşim, Ahmet Hamdi Tanpınar, Ziya Osman Saba unutulmaz mektuplar yazmışlar. Önce romana sonra hikâyeye sızmış mektup.

Necip Fazıl 26 Mayıs 1905 tarihinde İstanbul’da doğdu. Maraşlı bir soydan gelen Necip Fazıl’ın çocukluğu, mahkeme reisliğinden emekli büyük babasının İstanbul Çemberlitaş’taki konağında geçti. İlk ve ortaöğrenimini Amerikan ve Fransız kolejleri ile Bahriye Mektebi’nde tamamladı. Lisedeki hocaları arasında dönemin ünlülerinden Yahya Kemal, Ahmet Hamdi gibi isimler vardı. İstanbul Edebiyat Fakültesi felsefe bölümü ’nü bitirdikten (1924) sonra gönderildiği Fransa’da Sorbonne Üniversitesi Felsefe Bölümünde okudu. Paris’te geçen günlerinden sonra Türkiye’ye dönüşünde Hollanda, Osmanlı ve İş Bankalarında müfettiş ve muhasebe müdürü olarak çalıştı. Robert Koleji, İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi, Ankara Devlet Konservatuarı, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde hocalık yaptı. Sonraki yıllarında fikir ve sanat çalışmaları dışında başka bir işle meşgul olmadı. Şairliğe ilk adımını on yedi yaşında iken, annesinin arzusuyla başladı ve ilk şiirleri Yeni Mecmua’da yayımlandı. Milli Mecmua ve Yeni Hayat dergilerinde çıkan şiirleriyle kendinden söz ettirdikten sonra, Paris dönüşü yayımladığı Örümcek Ağı ve Kaldırımlar adlı şiir kitapları onu çok genç yaşta çağdaşı şairlerin en önüne çıkararak edebiyat çevrelerinde büyük bir hayranlık ve heyecan uyandırdı. Henüz otuz yaşına basmadan çıkardığı yeni şiir kitabı Ben ve Ötesi (1932) ile en az öncekiler kadar takdir toplamayı sürdürdü. Necip Fazıl’ın şairliği ve oyun yazarlığı kadar önemli yönü, çıkardığı dergiler ve bu dergilerde çıkan yazılarla sürdürdüğü mücadeledir.

Turgut Özal Turgut Özal, banka memuru Mehmet Sıddık Bey ve ilkokul öğretmeni Hafize Hanımın çocukları olarak 13 Ekim 1927 de Malatya’da dünyaya geldi. Babasının görevi nedeniyle ilk ve orta öğrenimini yurdun değişik yerlerinde tamamladı. Turgut, daha dört yaşındayken aile, Bilecik’in Söğüt ilçesine taşındı. Burası, Anadolu Selçuklu Sultanı Alaaddin Keykubat’ın Ertuğrul Bey’e yurt olarak verdiği, sonra da Ertuğrul Bey’in oğlu Osman Bey’in Osmanlı Devleti’nin temelini attığı yerdir. Yetiştiği bu çevre, Turgut Özal’ın kişiliğinin oluşumunda temel rol oynayacaktır.

Tavşan İle Aslan Bir sürü av hayvanı güzel bir ovada yayılırken, bir yandan da aslanın korkusundan kıvranıp duruyorlarmış. Zira aslan, sık sık bu ovada pusu kurarak hayvanlardan birini kapıp götürüyormuş. Bu yüzden otlak, hayvanlara zehir olmuş. Hayvanlar düşünüp taşınmışlar ve sonunda aslana gidip kendilerine dokunmaması karşılığında istediği yiyecekleri ona getireceklerini söylemişler. Fakat tecrübeli aslan, hayvanların bir tuzak kurabileceklerini düşünerek bu teklifi kabul etmemiş ve “Ben rızkımı kendim çalışıp kazanmayı tercih ederim” demiş. Hayvanlar, aslana yemin ederek söz vermişler ve sonunda onu ikna etmeyi başarmışlar. Yaptıkları anlaşmaya göre her gün aslanın payı zahmetsizce ayağına götürülecekmiş. Böylece hangi hayvanın aslana yem verileceği kura sonucu belirlenmiş. Bir gün kura tavşana çıkmış ve tavşanın aslana yem olarak gönderilmesi kararlaştırılmış. Bunu duyan tavşan, “Bu cefa daha ne zamana kadar sürecek?” diye bağırmış ve buna itiraz etmiş.

Güvercin Tilki ve Leylek Depşelem, Beydaba’ya dedi ki: “Şimdi senden bir şey istiyorum: Başkalarına akıl öğrettiği hâlde kendisi bir şey öğrenmeyen bir kimseyi temsil eden bir şeyler anlat.” Beydaba anlatmaya başladı: Güvercinin biri, ulu bir hurma ağacına yuva yapmıştı. Güvercinin böyle yüksek bir ağaca yuva yapması ve yavrularıyla ilgilenmesi çok zor oluyordu. Hayvancağız yavrular yavrulamaz bir tilki hemen başında bitiyor: “Ya yavrularını aşağı at, ya ağaca tırmanıp hepinizi yok edeceğim.” diyordu. Güvercin korkudan tir tir titriyor, “Lanet olsun, al!” diyerek yavrularını aşağı atıyordu. Tilki de onları yiyordu. Güvercin yine yavrulamış, korku içinde yuvasında büzülüp kalmıştı. O sırada leylek, güvercinin neden kederli olduğunu sordu. Güvercin olanı biteni olduğu gibi anlattı. Leylek: “Bak sana bir akıl öğreteyim.” dedi. Tilki yine gelirse ona dersin ki: “Ben artık sana yavrularımı atmayacağım, çıkabilirsen çık. Beni ele geçiremezsin. Ben uçar kurtulurum; ancak yavrularımı alabilirsin.”

Don Kişot’un Maceraları Don Kişot ve silâhtarı Sanşo Pansa’nın karşısına otuz kırk kadar yel değirmeni çıktı. Don Kişot bunları görür görmez silâhtarına dedi ki: -Talih bize istediğimizden fazla yardım ediyor. Çünkü önümüzde otuz kırk kadar korkunç dev var. Bunlarla kavgaya tutuşacağım ve hep- sinin canını çıkartacağım. Onları yok ettikten sonra elimize geçecek mirasları ile zengin olacağız. Devlerle savaşmak ve bunları yeryüzünden kaldırmak insanlığa hizmet etmektir. Sanşo Pansa hayretle sordu: -Hangi devler? -İşte şu karşımızda gördüğün uzun kollu şeyler. Bunların bazen iki fersah uzunluğunda kolları vardır. Sanşo: -Aman efendim, bunlar dev değildir. Yel değirmenleridir. Kolları dediğiniz şeyler de yel değirmenlerinin kanatlarıdır. Bu kanatlar rüzgârla dönerek değirmen taşını çevirir ve buğday öğütülür.

Dinozorlar Ne olurdu sanki, sokaklarımızda oradan oraya koşuşturan dinozorlarımız olsaydı? Onları cinslerine göre ayırır, günlük hayatımızda onlara ayrı birer yer verirdik. Ne bileyim, cins dinozorlar, sokak dinozorları, polis ve hatta çoban dinozorları gibi. Bu arada hayvanları koruma derneğinin kliniğinde dinozorların sığabileceği muayene odaları falan... Her yıl dinozor yarışları düzenler, birinci gelene madalyalar takar, onları körpe dana etiyle ödüllendirirdik. Hatta en güzel dinozoru bile seçerdik. Bu pek zor olmazdı. Zira dinozor kuaförleri, hatta özel dinozor eğitim merkezleri olurdu. Tatile gideceğimiz zamanlar dinozorlarımızı yerleştireceğimiz dinozor otelleri bulunurdu ve özel dinozor mamaları üretilirdi. Mama dedim de, “DINOZOR GIREMEZ” çıkartmalarını kapısına yapıştıran lokantaları protesto ederdik...

Turnayı Gözünden Vurmak Herhangi konuda uzun süre suskun ve hareketsiz kalındıktan sonra gerek tesadüfen, gerekse bilinçli olarak büyük bir başarı elde edildiğinde ”Durdu, durdu da turnayı gözünden vurdu.” deriz. Tecrübeyle değil de zamanın akışıyla ölçülen hemen hemen bütün başarılar bu deyimin değişik zaman kiplerindeki bir versiyonu ile açıklanmaya çalışılır. Deyimin ortaya çıkışı bir avcı mübalâğasına dayanmaktadır. Avcılığın yaygın olduğu yörelerde genellikle avcılar kulübü gibi işleyen bir mekân bulunur. Bütün avcılar buraya gelip bol palavralı hikâyeler anlatırlar. Anlattıkları da konuştukları da saçma olan bu tip avcıların yalanlarına ve mübalâğalarına diyecek yoktur. Pek çoğu hayal ürünü olan bu hikâyelerden birisi şöyledir:

Yolunacak Kaz Osmanlı Hükümdarları içinde kıyafet değişikliği yaparak halkın arasına çıkanlardan biri de II. Mahmut’tur. II. Mahmut, bir yaz gününde yanına iki görevli alarak yola çıkar. Sirkeci’ye gelerek bir sandalla Beylerbeyi’ne geçeceklerdir. Şanslarına ihtiyar bir kayıkçı düşer. Amma ne kayıkçı! Yılların tecrübesiyle yolcuları hâllerine, tavırlarına ve kılık kıyafetlerine bakarak köylerini söyleyecek kadar tanımaktadır. Yeni gelen bu yolcuları da kıyafet değiştirmelerine rağmen tanır. Ancak asla ses çıkarmaz ve işine devam eder. Beşiktaş önlerine geldiğinde padişah kayıkçıya: – Baba, der. 32 ile nasılsın? İhtiyar hiç tereddüt etmeden cevaplar: – 32’yi 30’a vuruyorum 15 çıkıyor. Biraz sessizlikten sonra padişah yeniden kayıkçıya sorar:

Adı Yemendir Havada bulut yok, bu ne dumandır Mahlede ölü yok, bu ne figandır? Ana ben ölmedim, bu ne şivandır? Ano Yemen’dir, gülü çemendir Giden gelmiyor, acep nedendir? Kışlanın ardında üç ağaç incir Kolumda kelepçe, boynumda zincir! Zincirin yerleri ne yaman sancır! Ano yemendir, gülü çemendir Giden gelmiyor, acep nedendir?

Halk Gerçeğimiz Ağıtlar Gidenin ardından, Analar ağıt yakarmış Bizim ellerde. Ya gelene anam ya gelene Ateşler yakılmaz mı? Düğün bayram edilmez mi?.. Acının tarihi çok eskidir Anadolu’da. Anadolu, topraklarının halklara yurt olmasından bu yana nice yıkımlar, zulümler görmüş; acıların bıraktığı derin izlerle bugünlere kadar gelmiştir. Anadolu insanı da toprağı gibi acılarla yoğrulmuştur. İşte onun içindir ki, Anadolu’da acının tarihi kadar ağıtların tarihi de eskidir.

Karagöz ve Hacivat Hacivat (Soldan girer.) Hacivat: Vay Karagözüm, canım efendim, devletlim, sultanım, günaydın! Karagöz : Hay, bostan kuyusunun dibinde kalaydın! Hacivat: Karagözüm, hayırlı sabahlar olsun! Karagöz : Leş kargaları iki gözünü oysun! (Vurur) Hacivat: Aman Karagözüm, bana niçin vurursun? Ben sana güzel, hayırlı sabahlar diledim.

A) Yollarda otobüslerde ya da başka yerlerde insanlar tek başlarına konuşuyorlar kulaklarında kulaklık anlıyorsunuz ki cep telefonu ile konuşuyorlar. Bunlar artık o kadar yaygınlaştı ki insanlara sabit telefonlardan daha cazip geliyor. B) İnsanları bulmak bilgi paylaşımı, okumak, öğrenmek ,film izlemek ve daha çok fazlası bunların bir arada toplayan tek bir platform var. İnternet C)Nakit taşımak zor iş artık...İhtiyacın olduğunda bankadan para çekmek de hemen olmuyor. 1980’lerin sonunda insanların yaşam biçimi oldu. Kredi kartı gibi borç batağına sokma riski de yok. Çünkü banka kartlarını hesabınızda para varsa kullanabiliyorsunuz. Ç) İşte hayatı değiştiren bir buluş. Yıldırım hızıyla bilgi işleme ve küçük alanlarda ömür boyu saklama yeteneği bilgisayarı en büyük icatlardan biri yapıyor. Daktilo ilk çıktığı zaman mucize olarak kabul edildi. Daktiloyla yan yana bile konulamayan bilgisayarın ne kadar büyük bir icat olduğu tartışılmaz. D)Yavaş yavaş yaygınlaşmaya başlayan bir icat, gücünü hem benzinden hem de elektrikten alabilmesi, petrol ihtiyacını büyük oranda ortadan kaldırıyor. Benzinli motorların tamamen ortadan kalkması şimdilik imkânsız ama hibrit motorların yaygınlaşması ekonomiye ve çevreye rahat nefes aldıracak. E)Zaman ve mekân sınırlaması olmadan paylaşımın, tartışmanın esas olduğu bir insanı iletişim şekli, insanlara yardım eder. Onlardan yardım alır sorularına cevap verir ve ki sorularınızı sorarsınız. Bu bakımdan resmi olmayan eğitim yollarından da bir tanesidir sosyal medya. F)Plaklar, kasetler ve CD’lerin ardından dijital MP3’lerin gelmesi bir devrim niteliğinde aslında. Çoğaltması da rahat saklaması da... İnsanların bunları yanlarında rahat taşıyabilmeli de büyük kolaylık müzik çalarlar artık müzikseverler için vazgeçilmez bir araç.

Tiyatro Kitleleri bilinçlendirmek, çözüm yollarını araştırmaya yöneltmek, yol göstermek, kısacası bireyi eğitmek, tiyatronun toplumdaki en önemli işlevi olarak benimsenmiştir. Tiyatro, seyirci-oyuncu arasındaki etkileşime dayanmaktadır. Tiyatronun amaçlarından birisi de, bireylerde davranış değişikliği sağlamaktır. Okur-yazar olmayan geniş kitleyi, doğrudan bir etkileşim ve iletişimle etkiler. Tiyatronun bireylerde davranış değişikliği sağlamaya yönelik bir etkinliği içermesi, doğal olarak onun eğitsel rolünü ortaya koymaktadır. Tiyatronun, diğer görsel ve işitsel iletişim araçlarına göre bireyi etkileme gücü daha yüksektir. Çünkü, diğer iletişim araçlarında tek yönlü bir etkiye dayanan iletişim söz konusudur. Oysaki tiyatroda gerek oyuncu izleyici arasında, gerekse izleyiciler arasında yoğun bir etkileşim söz konusudur. Ancak, tiyatronun aynı anda sınırlı bir izleyici kitlesine yönelik olması, uzun bir süre aynı konuları işlemesi, etki alanını daraltmaktadır. Sinema ve televizyon aynı anda büyük kitlelere hitap edebilmesine karşın, tiyatro kadar etkileyici olamamaktadır. Sahne, seyircinin aynasıdır. İnsana insanı gösteren, tüm güzellikleriyle, çirkinlikleriyle insanın kendini görmesini sağlayan bir ayna! İnsanı insana, insanla ve insanca anlatan bu güçlü sanat türü asırlarca toplulukların kültürlerinden eksik etmedikleri “TİYATRO”dur. Teknoloji imkânlarından çok önce bile daha çok insana sesini tiyatro yolu ile iletmek için yüzlerce tiyatro inşa edilmiştir. Tiyatro, hayatın bir kopyası olduğu, aynı zamanda konusu bakımından, harekete, sese, bazen de müziğe yer verdiği için, güzel sanat dalları içinde en ilgi çekicilerinden biridir. Tiyatro, Eski Yunan’dan doğmuştur. Hayatın maddî, manevî her davranışını bir masala, bir mitolojiye bağlayan bu insanlar eğlence konusunda da bir “kahraman” düşünmüşlerdi. Eski Yunan’da yılda bir defa, belli günlerde “şenlikler” düzenlenir, bu şenlikler sırasında bazı kimseler ortaya çıkar, taklitler yapar, güldürücü hikâyeler anlatırdı. Önceleri rastgele kimselerin akıllarına estikçe yaptıkları bu oyunlar, zamanla, şenliklerin geleneği oldu. Daha sonraları bazı kimseler, bu işi kendilerine meslek edindiler. Böylece oyuncusu tek kişi olan ilk tiyatro (monolog) ortaya çıkmış oldu. Bir süre böyle giden tiyatroda kişiler sonradan ikiye çıktı. Anlatmanın yerine diyalog (karşılıklı konuşma) geçince konu daha canlı, daha ilgi çekici bir seviyeye yükseldi. Üçlü konuşmalardan sonra da artık oyunlar bir meslek, bir sanat hâline geldi. O çağdaki tiyatronun henüz edebiyatı yoktu. Oyuncuları ya ustalıklarına güvenerek ortaya çıkarlar ya da kendilerinin düzenledikleri konuları oynarlardı. Tiyatro, Eski Yunan’da uzun süre alanlarda oynanmıştır. Oyuncular, oyunlarını yerden yarım metre kadar yükseltilmiş bir set üzerinde gösterirlerdi. Seyirciler de onların çevresinde halka olarak toplanırlardı. Oyunlar rağbet kazanıp tiyatro yazan büyük şairler ortaya çıktıktan sonra “açık hava tiyatroları” ortaya çıkmıştır. 5-15 bine hatta 20 bine kadar seyirci alan bu ilk tiyatrolar, bir yamaçta kurulurdu. Seyirciler basamaklı yerlerde oturur, hepsi sahneyi kolaylıkla görürdü. Bu yapılardaki akustik düzeni o kadar ustaca yapılmıştı ki, en arkadaki seyirciler bile sahnedeki sesleri duyabilirlerdi. 15. yüzyıl sonlarında tiyatro yavaş yavaş hayatın çeşitli olaylarını her yönden ele alıp işleyen bir sanat hâline gelmeye başladı. Normal konuşmaların, davranışların yanı sıra müziğin de tiyatroya girmesi bu zamana rastlar. 16. yüzyılın ikinci yarısında ise “opera” türü gelişmeye başladı. 18. yüzyılda Avrupa’nın büyük şehirlerinde tiyatro binaları yükselmeye başladı. Artık tiyatro özel tekniği ile başlı başına özgür bir sanat dalı oldu. 20. yüzyılın başında ortaya çıkan sinemanın tiyatronun yerini alacağı, belki bu sanat dalını öldüreceği endişesi ise gerçekleşmemiştir. Çünkü sinemada, çok daha geniş imkânlara rağmen, tiyatronun derinliği, inceliği, sıcaklığı, seyirci üzerindeki etki gücü yoktur. Öte yandan, son yıllarda b

Özdemir Ailesi gazete okumayı çok sever. Bu yüzden onların evine her gün 2 gazete gelir. Murat Bey her sabah kalkar kalkmaz ilk iş olarak posta kutusundaki gazeteleri alır. Eşi Ayşe Hanım kahvaltıyı hazırlarken o gazeteleri okumaya başlar. Murat Bey gazete okumaya birinci sayfadaki haberlerden başlar. Daha sonra spor sayfalarına geçer ve sporla ilgili haberleri okur. Daha sonra gazeteleri Selim alır. Selim, Murat Bey ile Ayşe Hanım’ın tek oğludur. O üniversitede Güzel Sanatlar bölümünde okuduğu için daha çok gazetelerin kültür ve sanat haberlerine ilgi duyar. Ayşe hanım ise gazetelere genellikle kahvaltıdan sonra okur. Eşi ve oğlu evden çıktıktan sonra kendisine güzel bir kahve hazırlar sonra keyifle hem kahve içer hem gazeteleri okur. Ayşe Hanım gazete haberleri arasında bir ayrım yapmaz o gazetedeki bütün haberleri okur özellikle de kadın aile sayfalarını okur.

Görmek ve Bakmak Etrafımızda olanları gözlerimizle, bir problem yoksa görürüz; fakat bunlara bakmayabiliriz. Onun için ”görmek” ile ”bakmak” arasında fark vardır. Görmek, bilinç dışı bir hâl ya da harekettir. Göz açık bulunduğu zaman dıştaki nesneler, ister istemez ona çarpar. Hiçbir şey düşünmeyerek gezdiğimiz zaman, gökyüzünü, ağaçları, akarsuyu görürüz; evleri, insanları görürüz; yağmur ya da kar yağdığını görürüz. Bunların izleri birbiri ardınca gelir, birbirini silerek geçer. Biraz sonra bu görmüş olduklarımızı zar zor, eksik gedik hatırlarız. Bakmak, iradeli ve düşünceli bir eylemdir. Bir anıt, güzel bir yapı önünde dururuz, eğer kendimizi ona bakmaya zorlarsak, onun güzel taraflarını çıkartırız; üslûbuna, organlarına bakarız. Bir bahçeden geçerken, bir asker geçişini seyrederken, eğer onlara bakacak olursak, öteki bahçeden, başka askerlerden onları ayırt eden noktaları buluruz.

Tarih 13 Mart 1992 günlerden cumaydı. Saatler 19:08’i gösterdiğinde Erzincan’da bir büyük bir deprem meydana geldi. Deprem 6,8 şiddetinde idi. Bu deprem Erzincan’da meydana gelen altıncı büyük depremdi. Maalesef depremde 653 kişi öldü. 3850 kişi de yaralandı. Binlerce bina esi yıkıldı veya hasar gördü. Depremden hemen sonra kurtarma çalışmaları başladı. Depremden mucizevi şekilde kurtulanlar vardı. Bunlardan biri de Nurcan Eraslandı. Nurcan Eraslan o zaman 22 yaşındaydı. Bir hastanede hemşire olarak çalışıyordu. Deprem olduğunda hastanenin beşinci katındaydı. Depremde binlerce bina ile birlikte hastane de yıkıldı ve Nurcan enkaz altında kaldı. Depremden sonra arama kurtarma ekipleri Nurcan hemşireye tam 9 gün sonra enkaz altından çıkardı. Bu süre boyunca Nurcan sadece yağmur suyu içerek hayatta kalmayı başardı. Nurcan hemşireye hemen hastaneye götürdüler. Tedavisi günlerce sürdü. Böyle bir afetten ucuz kurtulmuştu. Hayat her şeye rağmen devam ediyordu.

Okumanın Değeri Okumayı alışkanlık hâline getirmek bugünkü okulun ve eğitimin başlıca amacıdır. Bütün eğitim ve öğretim kurumları, çeşitli araçlarla bu amacın gerçekleşmesine çalışmaktadır. Çünkü sadece bireylerin gelişmesi için değil, ulusların kalkınma ve yükselme davasında da bu nokta, ihmal edilmeyecek bir gerçektir.

Benim adım Yusuf. 16 yaşındayım. Hafta sonlarını çok seviyorum. Çünkü hafta sonları köpeğimle ilgileniyorum. Onun adı Karabaş. Karabaş çok sevimli bir köpektir. Evimizin bahçesinde kulübede yaşıyor. Gezmeyi çok seviyor. Bu yüzden onu sık sık gezdiriyorum. Ben köpeğimi çok seviyorum. Benim en iyi arkadaşım Mert. Mert kuşları çok seviyor kafeste muhabbet kuşu besliyor. Onun iki tane muhabbet kuşu var. Kuşlardan biri sarı diğeri mavi renkli. Mert Kuşlarına çok iyi bakıyor. Her gün onlara yem ve su veriyor. Ayrıca onlara konuşmayı öğretiyor. Onun Kuşları çok güzel ötüyor. Bizim komşumuz Ali Bey ise evinde kedi besliyor kedileri çok seviyor. Onun 3 tane çok şirin kedisi var. Biri beyaz diğer ikisi siyah renkli. Kediler köpekleri hiç sevmiyorlar. O yüzden ben karabaşı onların evine götürmüyorum.

Anlatamam Derdimi Dertsiz İnsana Anlatamam derdimi dertsiz insana Dert çekmeyen dert kıymetin bilemez Derdim bana derman imiş bilmedim Hiçbir zaman gül dikensiz olamaz Gülü yetiştirir dikenli çalı Arı her çiçekten yapıyor balı Kişi sabır ile bulur kemâli Sabretmeyen maksudunu bulamaz

Betül: Burcu öğle yemeğine her zaman burada mı yiyorsun? Burcu: Evet hafta içi hep buraya geliyorum. Betül: Ne alacaksın? Burcu: Ben kendime hamburger ve patates kızartması alacağım. İçeceklerden de kola. Betül: Hamburger patates kızartması ve kola ama bunlar sağlıksız değil mi? Burcu: Evet doktorlara göre bu tür hazır yemekler sağlıksız ama ben yine de yiyorum. Çünkü bana çok lezzetli geliyor. Sana da hamburger ve patates kızartması alalım mı? Betül: Hayır ben onları yiyemem. Çünkü diyet yapıyorum. Doktor uygulamam için bir diyet listesi verdi. Kilo probleminden kurtulmam lazım. Burcu: Doktor ne tür yiyecekler tavsiye etti. Betül: Sebze ve beyaz et tavsiye etti. Burcu: Zayıflamak için başka neler yapıyorsun? Betül: Sabahları bir saat yürüyüş yapıyorum.

Otuz Beş Yaş Yaş otuz beş, yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün. Delikanlı çağımızdaki cevher, Yalvarmak, yakarmak nafile bugün, Gözünün yaşına bakmadan gider.

Benim adım Kasem. Ben Taylandlıyım. Bizim şehrimizde birçok Festival kutlanır ama şehrimizdeki en popüler festival su festivalidir. Bu Festivali nisan ayında kutlarız. Festivalden önce evleri ve sokakları süsleriz. Festival kutlamaları 3 gün sürer 3 gün boyunca herkes tatil yapar ve festivalde eğlenir. Festivalde birçok eğlenceli etkinlikler olur. Kumdan heykeller yapmak dans gösterileri ve su savaşı gibi...Bence festivaldeki en eğlenceli etkinlik su savaşıdır. Turistler de ve en çok su savaşını severler. Sizde fırsatınız olursa Tayland’a gezmeye gelin ve bu festivale mutlaka katılın. Eminim çok eğleneceksiniz.

Köroğlu Destanı Bir söylenişe göre, Tokat köylüğünden olan Yusuf, Bolu Beyinin seyislerinden biri idi. Yıllardan bir yıl at cambazları Bolu pazarına geldiklerinde Beye haber saldılar; -Buyursun beğendiği atı alsın, dediler. Bolu Beyi at beğenmeye seyis Yusuf’u yolladı. Yusuf attan iyi anlardı: -Var, bir yağız at beğen getir, dedi. Yusuf, pazara vardı, bir at seçti. Üstüne bindi. Dağın yolunu tuttu. Ne var ki, Sünbülpınar’a geldiklerinde at direndi. Seyis ne ettiyse at dereyi geçmedi. Yusuf geri döndü, başka bir yağız at seçti. O da Sünbülpınar deresini geçemeyince bu kez bir çelimsiz ata bindi. O at bir atlayışta dereyi geçti. Ama konağa geldiğinde atın çelimsizini seçtiği için Bolu Beyi, Yusuf’a çok öfkelendi. Yusuf olup biteni açık açık anlattıysa da kâr etmedi, öfkesi yatışmadı. Bey, cellâtları çağırdı, Yusuf’u gösterdi:

Ahmet: Alo Cemal İpek sineması nerede biliyor musun ? Cemal: Evet biliyorum. Zafer mahallesinde. Ahmet: Oraya neyle gidebilirim? Cemal: Sen şimdi neredesin? Ahmet: Vatan caddesindeyim. Cemal: O zaman otobüsle gidebilirsin. Duraktan on iki numaralı otobüse bin dördüncü durakta in ve elli metre sonra bir alışveriş merkezi var. İpek sineması alışveriş merkezinin karşısında. Ahmet: Çok sağ ol.

Göç Destanı Uygur ilinde Hulin adında bir dağ vardı. Bu dağdan Tuğla ve Selenge adında iki ırmak çıkardı. Bir gece bu iki ırmak arasındaki bir ağacın üzerine gökten mavi bir ışık indi. İki ırmak arasında yaşayan halk bunu dikkatle takip etti. Mukaddes ışık, ağacın gövdesinde aylarca durdu. Geceleri, otuz adım çevresinde bir ışık görünüyordu. Bir gün, ağacın gövdesi yarılarak içinden beş çocuk çıktı. Bu çocuklar beş ayrı odacıkta idiler. Ağızları üstünde asılı birer emzikten süt emiyorlardı. Halk ve yöneticiler onlara büyük saygı gösterdiler. Bu çocukların en büyüğünün adı Sungur Tigin, ikincisinin adı Kutup Tigin, üçüncüsünün adı Tükel Tigin, dördüncüsü Ur Tigin, beşincisinin adı Buyu Tigin’di. Bunların, Allah tarafından gönderildiğine inanan Uygurlar, içlerinden birini hakan yapmayı düşündüler. Buyu Tigin, güzellik, zekâ ve yetenekçe öteki kardeşlerinden üstün olduğundan, onu oy birliğiyle hakan seçtiler. Büyük bir şölen yaparak tahta oturttular. Aradan uzun zaman geçti. Bir gün Uygur tahtına yeni bir hükümdar oturdu. Bu hakan, Çinlilerle yapılan savaşlara bir son vermek için oğluna, bir Çin prensesi almayı düşündü. Bu prenses, sarayını Hatun Dağı’nda kurdu. O çevrede Tanrı Dağı adında başka bir dağ ve onun batısında da Kutlu Dağ denilen büyük bir kaya vardı.

Özgür: Ayşe sen akşam ki belgeseli seyrettin mi? Ayşe: Evet seyrettim, belgesel gerçekten çok ilginçti. Özgür: Bence de, sen televizyon seyrediyor musun ? Ayşe: Hayır ben televizyon seyretmeyi çok sevmiyorum, haftada en fazla beş saat televizyon seyrediyorum. Özgür: Genellikle ne zaman televizyon seyrediyorsun ? Ayşe: Hafta sonları seyrediyorum. Özgür: Spor programlarını seviyor musun? Ayşe: Hayır ben spor programlarını sevmiyorum. Özgür: Ne tür programları seviyorsun? Ayşe: Daha çok belgesel, bunun dışında müzik ve güldürü programlarını seviyorum, ya sen? Özgür: Ben en çok spor programları, film ve belgeselleri seviyorum. Haber programları ve sohbet programlarını hiç sevmiyorum. Ayşe: Sen çok televizyon seyrediyor musun? Özgür: Evet maalesef ,televizyona haftada on beş saatten daha fazla vaktim gidiyor. Genellikle akşamları ve hafta sonları seyrediyorum. Ayşe: Bence daha az seyretmelisin. Özgür: Haklısın yavaş yavaş azaltacağım.

Öğrenme Yılları Ağaç yaş iken eğilir, dedikleri gibi insanlar da genç iken bir biçime sokulabilirler. Okuyamamış, cahil kalmış insanlar, aslında doğdukları gibi büyümüş; kendileri için ve toplum için daha yararlı işler görecek biçime sokulamamış kimselerdir.

Betül:  Merhaba Zehra. Zehra: Merhaba Betül. Betül: Ben müzik kursuna başladım, hafta sonları müzik kursuna gidiyorum. Günde iki saat gitar dersi alıyorum. Sen de gelmek ister misin ? Zehra: Hayır benim kursa ihtiyacım yok. Betül: Sen herhangi bir müzik aleti çalabiliyor musun? Zehra: Evet ben keman ve piyona çalıyorum. Betül: Müzik aleti çalmak bence çok zor. Sen nasıl başarıyor sun? Zehra: Bence zor değil ama pratik yapmalısın. Ben şimdi evde düzenli olarak pratik yapıyorum, inşallah ileride güzel bir şekilde gitar çalabilirim. Betül: Enstrüman çalmayı sen kendin mi öğrendin Zehra ? Zehra: Hayır bana babam öğretti. Benim babam müzik öğretmeni, şu anda babam bana saz çalmayı öğretiyor. Gelecekte ünlü bir müzisyen olmak istiyorum. Betül: İnşallah olursun. Zehra: İnşallah.

Bahane Kimi zaman beceremiyorum demenin bir başka ifadesidir bahane. Canımız bir şey yapmak istemediğinde mantıklı mantıksız sıralar dururuz. Daha çok da başarısız olduğumuzda ya da başarısız olacağımız anlaşıldığında başlarız bahane uydurmaya. “Öğretmenim ödevimi yapacaktım; ama akşam elektrikler kesildi.” İlköğretimde uydurulan en baba bahanedir. Bir de “Ödevimi yapacaktım; ama akşam misafir geldi.” Diye de uydurulan versiyonu vardır. Lise de ise “Annem hastaydı dün o nedenle gelemedim hocam.” olur. Sınavdan istenen notu alamayınca, “Hoca zor sordu.”, “Anlatmadığı yerden soru geldi.” diye sıralanır sonra. ÖSS’de ise en baba bahane, “Hocam optik formda kaydırmışım.” ya da “Zamanım yetmedi hocam.” şeklindedir. Bahane, yaş ilerledikçe “Başım ağrıyor bugün akşam misafir kabul edemeyeceğim.” şeklini alır. Telefona cevap verilmek istenmediğinde ise “Şarjım bitti.” en çok tutandır. Karşıdaki, aslında olayı anlamıştır; ama çoğu zaman olumsuz tepki vermez. Bir de masum bahaneler vardır. “Geçiyordum uğradım.” diye gösterir kendini ya da “Sen burada mıydın? Ne hoş bir sürpriz bu!” diyerek farkında olmadan karşılaşılmış gibi yapılır. Bazen de, bir arada olmak için bahaneler vardır: “Nereye gidiyorsun, çarşıya mı? Seni bırakayım. Ben de o tarafa gidiyorum.” şeklinde ortaya çıkabilir.

1-Ünlü ressam Pablo Picasso 1881 yılında İspanya’da doğdu ve 1973 yılında Fransa ’da vefat etti. 2-Dünyanın gelmiş geçmiş futbolcularından biri olarak kabul edilen Pele 23 Ekim 1940 da Brezilya’ da doğdu. 3-Savaş ve barış Anna Katerina gibi pek çok roman yazarı olan Tolstoy 1828-1910 yılları arasında Rusya’ da yaşamıştır. 4-Tüm zamanların en iyi fizikçileri arasında yer alan Albert Einstein hayatı boyunca 300 ’den fazla makale yayınlamıştır. Ayrıca 150’den fazla bilim dışı çalışmaları olmuştur. 5- Thomas Edison 20. Yüzyıl yaşamını icatlarıyla etkileyen Amerikalı mucit ve iş adamıdır. 6- Nelson Mandela ya da kabile adıyla bilinen Maiba Güney Afrika cumhuriyetinin ilk siyahi devlet başkanıdır. Mandela 5 Aralık 2013 tarihinde Johannesburg ‘ta hayatını kaybetti.

Gezi ve Fotoğraf Gezmenin tadına varma imkânı bulan insanlar bana hak vereceklerdir. Geziye alışanlar hep yeni coğrafyalar, yeni heyecanlar arar, o güzel anlarda tanıdıkları kişilerle arkadaşlık kurar hatta yolculuktan sonra bile aynı insanlarla hoş ilişkilerin devam etmesini isterler.

Merhaba, kitap mı okuyorsun ? Evet, kitap okuyorum. Galiba kitap okumayı çok seviyorsun. Evet çok seviyorum. Ayda 5 veya 6 kitap bitiriyorum. Kitap okumak için günde ne kadar zaman ayırıyorsun ? Yaklaşık üç saat ayırıyorum. Kitap okumak için bu kadar vakti nasıl buluyorsun ? Ben senin kadar çok vakit ayıramıyorum. Evet televizyon seyretmiyorum, onun yerine akşamları kitap okuyorum. Ayrıca okula otobüsle gidiyorum, bu yüzden otobüste de kitap okumak için zamanım oluyor. Politika ile ilgili kitaplar okuyor musun ? Hayır okumuyorum, çünkü politika ile ilgili kitaplar ilgimi çekmez. Ne tür kitaplar okumaktan hoşlanırsın ? Roman ve hikâye okumaktan çok hoşlanıyorum.

Kapadokya Gezisi Karın beyazlığı asfaltı aydınlatırken gökyüzünü delerek doğan ay turuncu bir mandalina şekerlemesi gibi gökte asılı kalıyor. O her hâlimi bilen ay ile birlikte en keyifli gece yolculuklarımdan birini yaparak sabah gün ışıdıktan bir süre sonra Nevşehir’e varıyorum. Damat İbrahim Paşa’nın şehridir, Nevşehir. Lale Devri’nin bu ünlü sadrazamının doğduğu kentten tek dileğim karla kaplı vadilerinde dolaştırdığı rüzgârın balonla uçmamıza izin vermesi. Ama önce karlı vadileri, peri bacalarını, yokuşlu yolları yürümeliyim. Kar güvercinlerle birlikte benim de üzerime yağmalı. Yol kenarında beyaz atkısını sarınmış kayısı ağaçlarını görmeli, karın ezilen sesinin rüzgârın sesine karışmasını dinlemeli, yağan karın oluşturduğu siste kaybolmalıyım. İliklerimde karın sevinci, kara gömülerek yürüyorum. Kar farklı şekillere bürüyor ortalığı. Üzeri bembeyaz kaplanmış peri bacalarına bakıyorum. Hepsi de bir şeye benziyor. Kimi kremalı pastaya, kimi iki gözü, ağzı ve burnuyla kukuletalı bir adama benziyor. Paşa bağları bir başka güzel olmuş yine. Şapkalarına kar düşmüş kayalar diyarıdır orası. Saçlarına nazar boncukları takılmış kadınlara benzer ağaçları. Dallarında kem gözlerden sakınmak için asılmış mavi beyaz şans topları vardır. Peribacalarının dibindeki üzüm bağları kar altındadır şimdi.

Bazı Hayvanların İlginç Özellikleri: Penguenler: Penguenler Antartika’da yaşarlar. Siyah ve beyaz renkli kuşlardır. Kanatları çok küçüktür. Bu yüzden penguenler uçamazlar ama çok iyi yüzebilir ve balık avlayabilirler. Kangurular: Kangurular Avusturalya’da yaşarlar ve çok sevimli hayvanlardır. Kangurular geri geri yürüyemezler ama çok iyi sıçrayabilirler. Develer: Develer çok hızlı ve güçlü hayvanlardır. Saatte 40km hızla koşabilirler. Develer 10 dakikada 100 litre su içebilirler. Filler: Filler çok büyük hayvanlardır ve çok ağırdırlar. Bu yüzden filler zıplayamazlar. Suyu çok severler. Filler hortumlarıyla kendilerini yıkayabilirler. Zürafalar: Zürafalar uzun hayvanlardır. Zürafaların da ilginç özellikleri vardır. Zürafalar ses çıkaramazlar, iyi yüzücü değillerdir.

Hiç Unutamayacağım Ses Acı frenle sarsılıp duran otobüsün homurtusuna sekiz on çocuk koştu. Ellerinde çantalar, keseler, başlarında şapka vardı çocukların. Genzimi tıkayan zehirli dumanı yutkunurken sordum: -Okula mı gidiyorsun? Okul karşıda iki ağartı hâlinde görünüyordu. Çocuklardan birisi beyaz binaya döndü, ”He ya!” dedi. Onlara öğretmen olarak geldiğimi söyledim. Bavulları, çantamı, daktilomu, eşyamı kucakladılar: -Sen tasalanma öğretmenim, biz taşırız... Yedek subaylık görevimi öğretmen olarak yapacaktım. İlk defa öğrencilerden ”Öğretmenim” sözünü işitiyordum. Hiç unutmayacağım bu sesi. Bu beni saran, bir hüzünlü şarkı gibi içime işleyen sesi unutmayacağım. -Öğretmenim! Sesimin titrediğini çocuklar duymasın diye teşekkür etmedim. Şoför ”Eyvallah” dedi, el salladım, yaşaran gözlerimi köye çevirdim.

İlk Cinayet Evet, acaba dört yaşında var mıydım? Ondan evvel hiçbir şey bilmiyorum. Tolstoy, daha dokuz aylık bir çocukken kendisinin banyoya sokulduğunu hatırlıyor. İlk duygusu bir haz! Benimki müthiş bir ıstırap ile başladı. Ben kendimi ilk defa şirket vapurunda hatırlıyorum. Hâlâ gözümün önünde: Sanki dünyaya o anda doğmuşum, annemin kucağındayım. Gürültülü bir kadın kalabalığı... Annem, yanındaki sarı saçlı genç bir hanımla gülüşerek konuşuyor. Mevsim galiba yaz. Çok aydınlık, güneşli bir hava... Annem konuşurken mavi tüylü bir yelpazeyi yavaş yavaş sallıyor. Ben kucağından kayıyorum. Beni kollarımdan tutarak yanına oturtuyor. Gümüş maşacığın halkasına parmağımı takıyor, annem görmeden ucunu ağzıma sokuyor, dişlerimle ısırıyorum. Konuştuğu sarı saçlı hanımın elbisesi mavi. Ben beyazlar giymişim. Başım açık. Saçlarım çok. Hem galiba dağılmış. Annem bunları düzeltirken başımı yukarı kaldırıyorum. Güneşten kum kum parlayan tentenin kenarında el kadar bir gölge kımıldıyor.

Sedef : Hülya senin odanda neler var? Hülya: Benim odamda elbise dolabı, masa, yatak, halı, sandalye ve kitaplık var. Sedef: Kitaplık nerede ? Hülya: Kitaplık odanın köşesinde. Senin odanda kitaplık var mı Sedef ? Sedef: Evet var. Hülya: Kitaplık nerede ? Sedef: Kitaplık odanın köşesinde. Hülya: Odanda tablo var mı ? Sedef: Evet odamda iki tane tablo var. Hülya: Odanda başka neler var ? Sedef: Pencerenin yanında bir masa ve sandalye var. Masanın üstünde bilgisayar var. Pencerenin karşısında yatak ve yatağın yanında elbise dolabı var. Yerde küçük bir halı var.

Bilge Kral ve Köylü Eski devirlerden birinde, bilge bir kral, sarayda büyük bir davetin olduğu bir gün, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kaya koydurmuş, kendisi de sarayın geniş pencerelerinden birinin kenarına oturmuştu. Güneş yavaş yavaş yükselmeye başladığında, davetliler yola koyulmaya başlamıştı. En zengin tüccarlar, en güçlü kervancılar, en meşhur sanatçılar, civarda oturan saray görevlileri, sair davetliler, hepsi birer ikişer saraya doğru yürürken yolun ortasında koca bir kaya parçası görünce de mecburen kayayı dolaşıp yollarına devam ettiler. Birçoğu kendi kendine söylendi, kendi kendine söylenmekle kalmayıp güvendiği dostlarıyla da bu kayanın lâfını edenler oldu. İçlerinde, ”Halktan bu kadar vergi alınıyor, ama şu işe bak, sarayın yoluna bile doğru dürüst bakılmıyor.” diye yüksek sesle konuşmaya cesaret edenler bile vardı.