MISCHA!

Dickie Zebregs speelt mee in de Champions League van de kunstwereld en stond in maart dit jaar als jongste handelaar op de vooraanstaande beurs TEFAF. En ja, dat is best knap, vindt hij zelf ook. Helemaal voor iemand die de kunstopleiding niet heeft afgerond. Als zoon van een autohandelaar leerde hij: totale transparantie is het hoogste goed. Zijn galerie aan de Keizersgracht gaat in mei weer open en daar kijkt hij erg naar uit. 

Het is zijn stip aan de horizon: Rico Verhoeven verslaan. Hoewel, het uiteindelijke doel is zichzelf beter leren kennen, op fysiek en mentaal vlak. Want de sport brengt hem dichter bij hemzelf. We spreken over spelplezier, staredowns, de band met je trainer die opvallend veel gelijkenissen vertoont met een liefdesrelatie. En: hoe train je om gemener te worden?

Niemand heeft het op zijn of haar sterfbed over werk. In haar boek 'De tijd van je leven' vraagt ze zich af waarom we dat eigenlijk niet doen? Dus spreken we over zinvol werk, workism, burn-outs, quiet quitting, de 90% moeders en wat werkvrijheid écht betekent.

Hij zingt niet meer voor de marathonlopers van Rotterdam, maar zijn carrière dendert gewoon voort. Hij treedt nog steeds op, zo'n honderd keer per jaar. Zegt nooit nee. En denkt nooit: 'was ik maar thuisgebleven'. We spreken over zijn jeugd, zijn grote dromen, de liefde en hoe het optreden altijd zijn redding is geweest.'

Risicovol waarheidsspreken, dat beschouwt ze als een daad van liefde. Vertellen wat je voelt, aanhoren wat dat met de ander doet, zonder het doel elkaar te overtuigen. En met de zekerheid dat je niet wegloopt en dat je verantwoordelijkheid neemt voor wat je zegt. 'Er is zoveel ruimte voorbij gelijk hebben'.

Eindelijk weet ik waarom een opera altijd zo lang duurt. Het draait om uitgesteld verlangen. We spreken over de politieke lading van opera's: 'de snijtafel waarop de burgerij zichzelf ontleedt', de male gaze - 'vrouwen worden doodgestoken, krijgen tbc of springen uit het raam' - en het begrijpen van die ene noot: 'Als je weet waar je naartoe moet luisteren, gaan die andere noten ook kloppen'.

Wanneer je denkt dat je niet nog dieper kunt gaan, ontdekken dat dat toch het geval is. En jezelf dan bijeenrapen en weer opstaan. Daar is hij goed in. We spraken over hoe hij omgaat met kritiek, waarom hij de gunfactor is verloren en waarom hij toch steeds terugslaat: 'Er is niemand die voor me opkomt, dus moet ik het zelf doen.'

Hij denkt iedere dag aan het Romeinse Rijk, behalve in het weekend. En die Romeinen dachten net als wij na over klimaatverandering, over luchtvervuiling, racisme, ongelijkheid.

Als meisje luisterde ze naar smartlappen en wist ze: er is een groter geheimzinnig leven waarin nare dingen gebeuren. We spreken over het alledaagse wankelen, en over de troost die het geeft als je iets leest waar je tot op dat moment zelf de woorden niet voor hebt kunnen vinden.

Ze loopt ergens tegenaan in haar eigen leven en ze maakt er een project van. Pakt het aan, lost het op. En wij mogen meekijken. Hoe ze haar rijangst overwint. Hoe ze met de afval van haar bovenburen dealt. Hoe ze haar politieke kennis vergroot. Op social media, in een boek en al het overige hoor je in haar podcast.

Hij doceert de levenslessen die hij zelf leerde. Aan een universiteit die hij zelf oprichtte. In een taal die hij zelf bedacht. Dus natuurlijk vormt de maakbaarheid van je eigen geluk een belangrijke les. Een andere les: als je je emotie geen plek geeft, dan word je uiteindelijk die emotie. En: het leven is geen koekje ei.

Hij heeft voor zichzelf bewezen dat hij het kan: iets opbouwen waar je van kunt leven, onafhankelijk van anderen en met een grote achterban. We spreken over Roddelpraat, politiek incorrecte grappen, effectbejag, waarom hij BN-ers trieste figuren vindt, over de liefde en over Wicky in je nek smeren.

Praten over gedachten over zelfdoding kan anoniem via de chat op de website 113.nl of bel 113 of 0800-0113 (gratis).

Hij was er wel aan toe, om de kop uit de kont te trekken en de wereld in te kijken. Dus ruilde hij 'Nooit Meer Slapen' in voor de NRC-podcast 'Het Uur'. We spreken over zijn liefde voor Parijs, de pinguïn uit zijn jeugd en over welke levensles hij opdeed tijdens zijn vele interviews: dat je beter moet luisteren naar het gefluister dan naar het geschreeuw.

'Bek houden, niet bewegen, nauwelijks ademhalen, anders moet ik terug naar bed' dacht de kleine Bas toen hij in pyjama live naar de maanlanding mocht kijken. Vanaf dat moment wist hij: alles is mogelijk, dankzij techniek. En die liefde voor de techniek heeft hij nog steeds. Voor auto's, voor het sleutelen aan die auto's. Verder spraken we over hoeveel je van jezelf laat zien als interviewer en zijn liefde voor de radio.

Er kwam een man naar hem toe op het schoolplein. Met een bizar verhaal. Over een apparaat dat de wereld zou kunnen veranderen. Frans hoorde hem aan, keek naar de beelden die de man hem liet zien op zijn telefoon. En wist: dit wordt een podcast. We spraken over zijn liefde voor verhalen, over energie en waarom hij steeds hoofdpersonages kiest die eigenlijk niet willen meewerken.

Leve de kroeg! Waar we onze rollen bij de voordeur laten, waar we ongecompliceerd en gelijkwaardig met elkaar in gesprek gaan, zonder te focussen op onze verschillen. In zijn nieuwste boek onderzoekt hij hoe we dat ook kunnen toepassen in het echte leven.

Hoe kan het dat we de ene ramp vergeten en de andere ramp in ons geheugen gegrift staat? En hoe kun je ervoor zorgen dat de solidariteit na het plaatsvinden van zo'n ramp zo lang mogelijk standhoudt? Ze schreef een boek over onze vaderlandse rampen - van Middeleeuwen tot nu - en er zijn opvallend veel overeenkomsten.

In zijn programma's is 'de draai' een terugkerend thema. In zijn persoonlijke leven is hij juist een man 'van kleine stapjes, van geleidelijkheid'. We spraken over zijn nieuwe seizoen van 'God, Jesus, Trump!', over Op1, de fitties op X en de basiszekerheden van zijn geloof.

Alles heeft een begin, een plot, een einde. Of het nu om een column, een film, een parfum, een kledingstuk of een fles wijn gaat. Hij vindt er de woorden voor en deelt deze het liefst binnen zijn bubbel. Levenslessen: Maken maakt kwetsbaar. Wijn is geen therapie. En geluk is: een kind maken, dat kind een croissant geven en dat aanschouwen.

De Matthäus van Bach is als het kijken naar de sterrenhemel. Je voelt je klein en nietig, ook als je er niets vanaf weet. Maar als je zijn podcasts over de Matthäus en de Johannes beluistert, ervaar je nóg meer plezier. We spreken over de evangelist, de aria's, de choralen. En de les die we uit dit alles kunnen trekken: 'Mededogen, dát brengt ons verder.'

De liefdevolle blik, dat is het uitgangspunt voor de voorstellingen die ze samen met Yentl maakt. We luisteren naar De Jeugd van Tegenwoordig en we spreken over de houdbaarheid van kleinkunst, over moed. Waarom een technicus aan de crack niet grappig is. En waarom het wel grappig is als je niet weet of de vader van je goede vriend Bob nou wel of niet is overleden.

Ze schuwt het persoonlijke niet. Als ze er via haar eigen verhaal in slaagt om andere mensen te raken, dan gaat het uiteindelijk over hen. We spraken over verlies, over de kracht van Maria en over moederschap.

Ruimte innemen, dat gaat haar het beste af op een podium. Op dit moment doet ze dat met een voorstelling over de kunst van het liefhebben. Dus we spraken over opnieuw beginnen, haar liefde voor Frénk, de lichtheid koesteren en de kunst van het vergeven, je realiseren 'dat niet alles over jou gaat, het leven gaat ook over andere mensen'.

We spraken over de vruchtbaarheidsongelijkheid, over me-too, consent als ondergrens, over wanneer het zin heeft om individuele ervaringen te delen, en waarom ze jeuk krijgt van de term 'gebroken gezin'.

In zijn rapteksten spreekt hij zichzelf toe. En het werkt. Toveren, noemt hij het zelf. Hiphop beschouwt hij overigens als de thermostaat van de samenleving. En een tool om de wereld te veranderen. Verder: waarom de islam zijn thuis is, waarom je consequent moet groeten, zeker in Amsterdam-Noord. Waarom keuzes waardevoller zijn dan kansen. En waarom je je altijd moet afvragen: 'Wat zou Tupac doen?'

Inlevingsvermogen, empathie en vriendelijkheid. Dat zijn waarden die we hogere prioriteit mogen geven, wat hem betreft. En ons daarnaast meer richten op mooie dingen bedenken en maken, in plaats van al die meningen de wereld in slingeren. Verder spraken we over He-Man, Tina Turner en zijn onderbroekendroomdeal.

Inmiddels weet hij wat werkt in zijn strijd tegen de klimaatcrisis. Je uitspreken, dus zeggen dat je je zorgen maakt én verkondigen wat je doet, het liefst zo luid mogelijk. Het gesprek aangaan, zonder opgeheven vingertje. En actie. Dus demonstreren. Tot aan het punt waarop je geweld toepast.

Er schuilt een complotdenker in ons allemaal. Simpelweg omdat we vanuit ons overlevingsinstinct uit moeten gaan van het slechtst denkbare scenario. En we houden nou eenmaal van verhalen, ook omdat ze ons helpen in het begrijpen van de werkelijkheid.

We overschatten onszelf, we verzinnen verhalen om onze eigen inconsequenties recht te breien. We denken onszelf te kennen, maar dat valt vaak tegen. We denken op de momenten waarop we eigenlijk iets moeten doen. We luisteren naar onze kleuterstem en zetten ons verstand op nul, terwijl we dat eigenlijk met ons gevoel zouden moeten doen.

Iedere Nederlander zijn of haar eigen media-archief. Daar droomt hij van. En dat archief moet waardenvrij zijn. We luisteren naar de Apollo 11 en naar Bløf. We spreken over de regenjas van de vieze man, zijn diepe bewondering voor Philip Bloemendal en zijn geloof in de oneven kant van het leven. 

Hoe balanceer je als royaltyverslaggever tussen enerzijds het jagen op een scoop en anderzijds een goede verstandhouding met het Koningshuis? Wat vindt Koningin Maxima écht van hem? En waar komt zijn fascinatie voor de Oranjes eigenlijk vandaan? Tot slot: hoe Koningsdag een stuk leuker kan dan dit.

Als kind reed ze op een pony die al bij de eerste hindernis weigerde te springen. Het leverde haar een belangrijke levensles op: zoek de fout altijd bij jezelf. We spraken over Op1, over interviewen, de EO, haar ideale talkshow aan de keukentafel van haar ouders en het vertrouwen dat 'het altijd goed komt, ook al denk je dat dat niet zo is.'  

'Mag ik mijn sokken aanhouden?' Dat is de meestgestelde vraag in de behandelkamer van deze gynaecoloog. Maar nog interessanter zijn de zogenaamde deurknopvragen: de verrassende vragen die haar patiënten stellen terwijl ze op het punt staan om weer naar buiten te lopen. We spreken over de schoonheid van haar vak en over de gevaarlijkste reis die wij allen afleggen: de geboorte.

Het klinkt zo mooi: lessen trekken uit de geschiedenis. Maar daar is kennis en relativeringsvermogen voor nodig. We spraken over Jan van Leyden, de gebroeders De Witt, de waarde van sorry zeggen voor iets dat ver achter ons ligt. En over de huidige journalistiek.

Hoe kleiner hij zich voelt, hoe gelukkiger hij is. 'Als ik oog in oog sta met de kosmos, dan doe ik er helemaal niet meer toe en wordt er niks van me gevraagd.' We spraken over het onverklaarbare en hoe de sterrenkunde hem aan het wankelen bracht. Over de perfecte afstand tussen de sterren en de schoonheid van de kosmische blik die hij iedereen toewenst.

We spraken over geloof, hoop en liefde. Die overigens volledig met elkaar vervlochten zijn. Want haar geloof geeft haar hoop. En dankzij die hoop kan ze een daad van liefde doen: opkomen voor datgene wat het meest kwetsbaar is.

Uitleggen hoe oorlog écht werkt, dat is één van zijn missies. Via podcasts, via theatershows, via interviews. Dus we spraken over normen, waarden, deugden, vergeving en zijn enorme vertrouwen - ondanks alles - in de mens.

Ze is niet bang om zichzelf onder een vergrootglas te leggen en zich af te vragen of ze echt voor verandering zorgt met de documentaires die ze maakt? Hoe bevoorrecht is ze zelf? Hoe ver gaat ze om het beste voor haar kind te bereiken? En wat is dat 'beste' dan? Verder spraken we over de grenzen van een grap, de loonkloof, relaties en jawel, Herman van Veen.

Eigenlijk heeft ze al tien keer hetzelfde boek geschreven. Dezelfde boodschap, maar iedere keer aan iemand anders gericht. Op haar twintigste wist ze hoe ze wilde leven en godzijdank was daar het feminisme om haar te vergezellen op die reis. We spraken over moederschap, haar late geloof en over de liefde: 'het is mooi geweest'.

Wat gebeurt er met het begrip feminisme als je het vrouwzijn eruit haalt? Trouwens, wat is een vrouw? En wat is het effect van weglachen op de langere termijn? Antwoord op deze vragen én prachtige muziek voor in de auto, in het donker, in de regen, terwijl je ruitenwissers van rechts naar links bewegen.

Hoewel hij vindt dat we oosterse filosofie niet moeten gebruiken als leverancier van levenslessen, komen er opvallend veel levenslessen voorbij in dit uur. We spraken over ruimte scheppen door 'zachtjes te duwen', zuiverheid, tegenslag en dat wat we niet weten, belangrijker is dan wat we wel weten. 'Het leven is onzeker en zo vluchtig als een zeepbel.'

Hij vindt dat journalisten meer zelfreflectie moeten tonen. Dus natuurlijk spreken we over de bevindingen van de Commissie Van Rijn en de NOS. Ook pleit hij voor meer transparantie en hoe dat het vertrouwen in de journalistiek kan herstellen. Verder: zijn liefde voor de journalistiek, dat ene steekincident en de lessen die hij zijn (klein)kinderen wil meegeven.

Er is een grens aan de hoeveelheid ellende die je als mens tot je kunt nemen. Dus een technisch rechercheur zou eigenlijk na 8 jaar werken op plaats delict moeten worden herplaatst, vindt hij. Hij blikt terug op zijn werkzaamheden omtrent MH17 en vertelt hoe het is om op de terugweg naar huis op de binnenkant van je wang te bijten om maar niet te gaan huilen. 

Alsof je aan een rafeltje trekt en je dan pas ziet hoe groot het weefsel is. Zo omschrijft ze de bevindingen van de Commissie Van Rijn. We spraken over wie er mag spreken en wie er even zijn of haar mond moet houden. En ze brengt een ode aan de introverte mens, aan Neil Diamond én het huwelijk.

Hij ziet het veel om zich heen. Mensen die niet alles uit het leven halen, mensen die veel beter kunnen presteren. De levenslessen die hij leerde als commando deelt hij graag met anderen. Groeien doet pijn. Doe morgen iets anders dan vandaag. En: ego’s moeten altijd ondergeschikt zijn aan het doel. Het team, de taak en ik. Dat is de volgorde. 

Je bent veel minder nietig dan je denkt, dat is zijn boodschap. We hebben veranderkracht, juist in tijden van instabiliteit en chaos. En weerstand? Dat is de eerste stap naar contact, een teken dat je op de juiste weg bent. En activisme, dat mag wel wat warmer én vrolijker: 'Boosheid werkt niet bij transities'.

Dat het er gewoon mag zijn, zonder bedoeling, zonder controle. Dát vindt hij de kracht van poëzie. We spreken over thuis, over missen en over de heerlijkheid van de woorden vinden voor datgene wat je voelt, zodat anderen je eindelijk begrijpen.

Een beter begrip van radicalisering, dát is het streven van deze filosoof en theoloog. Door te erkennen dat iedereen de potentie heeft om te radicaliseren. En vervolgens met elkaar in gesprek te gaan. Verder spraken we over de irrationele argumenten van gelovigen én van atheïsten.

Wanneer is een stereotypering racistisch? We blikken terug op die ene cartoon die offline werd gehaald. We praten over de schoonheid én de complexiteit van het vak. Hij legt uit waarom hij vindt dat alles wat twintig jaar geleden kon, nu nog steeds moet kunnen. En hij vertelt waarom hij stopt bij de Volkskrant.

Is er nog een plek waar je écht vrij bent? Waar niet alles wat je zegt en doet wordt geregistreerd door apps, sensoren, overheid, camera's, computers? Kortom, de grenzen van het toelaatbare als het gaat om privacy.

Bij grensoverschrijdend gedrag laveren organisaties tussen overreageren en doofpot, vindt ze. Hoogste tijd voor een gulden middenweg. Hoe? Door onszelf te trainen in het voeren van ongemakkelijke gesprekken. Verder spraken we over de olifant in de kamer die eigenlijk in ons hoofd zit. En over dat ene feestje met de dansvloer en de playlist.

Ze is niet degene die de deuren intrapt, maar ze is wel degene die vervolgens het gesprek aangaat. Tenminste, zolang er ruimte is voor grijstinten. Woke is ze, en trots dat ze dat is. En ja, het mag wat haar betreft allemaal wel wat sneller.

Eigenlijk komt alles wat ze maakt voort uit wat er hapert of misgaat in haar eigen leven. De wil om dat te begrijpen én te veranderen. We bespreken haar nieuwe podcast over levenslessen. Ze deelt de levenswijsheden van haar vader, van haar moeder. Ze vertelt over denkverdriet en melancholie: 'een loep van verdriet'.

De plantaardige omwenteling, oftewel vlees en zuivel grotendeels plantaardig maken. En dat voor 2050. Hoe dat moet en hoe dat er uitziet, dat bespreken we. Daarnaast zijn manier van ondernemen: gewoon beginnen en er vanuit gaan dat het mislukt, dan valt het altijd mee. 

Eten is altijd betekenisvol, vindt ze. Het verbindt. En wat je eet, wat je niet eet, waar je eet, met wie je eet, het bepaalt wie je bent. Je identiteit. We spraken over het brood van haar moeder, over wat gezond eten nu echt is en over culinaire toeëigening.

We spraken over de verbindende kracht van muziek. Hoe competitie niet past binnen die muziek. Over de reis die ze aflegt, die zoektocht naar haar eigen stem. Over geloof, gospel, houvast en dankbaarheid.

Er zijn voldoende redenen om boosheid te voelen, maar ze heeft gemerkt dat het duurzamer én effectiever is om boosheid te omhulzen - is dat een woord? - met liefde. Verder spraken we over perspectieven, het wisselen daartussen en de grenzen ervan.

De Verenigde Staten verblijden, verrassen én verbijsteren hem nog altijd. We spreken over het vaste verloop van de culture wars, over de 'cover the zone with shit'-strategie. Herinneringen aan een camper vol dierbaren met James Taylor als soundtrack. En natuurlijk komen Op1 en de Charries ook nog even voorbij.

Of er meer is dan dit. Waarom we er zijn. Wat bewustzijn is. Het zijn vragen die hem bezighouden en waar hij opvallend heldere antwoorden op heeft. Verder spraken we over het mirakel van Chat GPT, over het mirakel van onze smartphone en over het feit dat we dit allemaal zo snel gewoon zijn gaan vinden.

Hij schreef een boek dat hij nooit had willen schrijven: 'Nu ben ik mijn kinderen kwijt'. Zijn zoon Pascal werd op 16-jarige leeftijd vermoord. Zijn zoon Remy maakte vervolgens een einde aan zijn leven. We spraken over hoe je na zo'n verlies weer verder gaat.

Praten over zelfmoordgedachten? Dat kan anoniem, chat via www.113.nl of bel gratis 0800-0113.

Meiden! Zo beginnen de filmpjes waarin ze meiden - 'iedereen is een meid, het is een lifestyle' - een hart onder de riem steekt. En een reality check geeft: 'Ga gewoon lekker leven, uiteindelijk zien we er toch allemaal uit als een verschrompelde perzik'. We spraken over fatshaming, fatwashing en haar 'als niemand het doet dan doe ik het zelf wel'-carrière. 

We spreken over zijn liefde voor muziek, voor politiek, voor het maatschappelijke debat. Hij vertelt wat hij van zijn vader heeft geleerd. Hij doet een mooie imitatie van Erik de Zwart. Er zijn woorden van Jeroen van Inkel. En eindelijk weten we wat hij laatst in het TALPA-gebouw deed.

Ze was jarenlang verslaggever bij Vroege Vogels, we hoorden hoe ze de natuur in trok, op zoek naar boommarters, kakkerlakken, houtpantserjuffen en klapeksters. En dat alles voor die ene radioreportage. Maar nu, op papier, is er meer ruimte voor de fantasie. De wat-als-wendingen waar ze zo van geniet als verhalenverteller.

Na de 'killerbody' is het nu tijd voor de 'killermindset'. Oftewel, patronen bij jezelf ontdekken en deze doorbreken. We spraken over haar eigen patronen, haar ruime ervaring met liefdesverdriet en waarom manifesteren alleen niet werkt.

Het is te simpel om te zeggen dat je wel of geen veerkracht hebt, omdat het continu in beweging is. Soms is het op, maar het goede nieuws is: je kunt het zelf bijvullen. Liefst met wat hulp van je omgeving. We spraken over die zoektocht in jezelf, hoe je omgaat met tegenslag en over de kracht van vriendschap.

In 1973 woonde hij zijn eerste race bij. In Zandvoort. Als 11-jarige werd hij verliefd op de Formule 1 én werd hij geconfronteerd met het risico van de sport, want de Brit Roger Williamson crashte en overleed. Nu, vijftig jaar later, is de Formule 1 nog steeds zijn grote liefde. Hoewel het in de jaren zeventig wel kleurrijker was. En spannender. 'Het is de kunst om te genieten van perfectie.'

Het woord 'onveilig' is een lap geworden waar we elkaar mee slaan, zonder dat je recht doet aan wat er daadwerkelijk is gebeurd, vindt ze. Verder spraken we over haar jeugd, haar verhouding tot God: 'ik geloof graag'. Over wie de Bert is en wie de Ernie en het inzicht dat ze van haar Duitse schoonmoeder kreeg: ruhig abwarten: 'Na twee dagen zetten de dingen zich vanzelf.'

Binnenkort stopt hij als verslaggever van NOS Sport. Na 35 jaar. Dus natuurlijk hoor je mooie anekdotes, maar we bespreken ook hoe hij de sportjournalistiek heeft zien veranderen, hoe je als journalist omgaat met resultaten die gekleurd zijn door doping en in hoeverre de maakbaarheid van succes het plezier beinvloedt.

Palliatieve zorg moet beter én kan beter, vindt deze longarts. Hoe? Onder andere door het taboe te doorbreken. Praten over de dood, zodat we er een realistischer beeld van hebben. Nadenken hoe je die laatste fase wilt doorbrengen, eerlijk zijn over de kwaliteit van leven. 'Je niet afvragen hoe lang je nog hebt, maar hoe goed je het nog hebt'.

Terugblik op bijzondere, spraakmakende, ontroerende momenten in MISCHA! Dank dat jullie naar deze gesprekken hebben geluisterd en ik wens jullie alvast een heel mooi 2024 toe!

Hij legt uit waarom een stem op Wilders voor velen de ideale proteststem was. Wat het verschil is tussen een mening en een opinie. Dat empathie niet hetzelfde is als sympathie. En dat geschiedenis geen democratie is waar alle stemmen even luid gehoord moeten worden. 

Nederland is aan het vertrutten. Hij roept het al jaren. 'Het is nog steeds de grote witte man die bepaalt wat we wel en niet mogen zeggen'. Hij vertelde over zijn jeugd: verplichte vakanties in Hopsietopsieland, zwemles. We spraken over zijn liefde voor beeldende kunst. En over de PVV 'en de hypocrisie die eromheen draait.'

Ze werken teveel of ze werken te weinig. Ze zijn te bloot gekleed of ze bedekken zich teveel. Kortom, vrouwen doen het eigenlijk nooit goed. We spraken over vrouwenrechten, die we nog maar relatief kort geleden verworven hebben. En waarom het belangrijk is om ons daar bewust van te zijn.

We spraken over haar nieuwe TV-show 'That's my jam', over de kracht van Jimmy Fallon. Over rolmodellen, influencen en haar missie om maatschappelijke problemen begrijpelijk uit te leggen. En haar broer en zus spraken een heerlijke mini-podcast voor haar in.

Chat GPT is een uitkomst. Ze kan ermee overleggen hoe persoonlijk ze kan zijn in een interview. Waar ze naartoe kan gaan op vakantie. Vroeger gebruikte ze al Google om te ontdekken hoe ze actrice en schrijver kon worden. het is gelukt. In haar nieuwste voorstelling 'Nhung geeft zich bloot' hoor je vooral hoe ze zichzelf is geworden.

Verbinden, dat ziet hij niet als zijn taak. In zijn columns wil hij geen boodschap meegeven, hij wil 'keurige stukjes afleveren' en vermaken. De politieke correctheid die hij 'wokeledokie' noemt, levert hem veel onderwerpen op. Trouwens, hij vindt het de hoogste tijd voor een nieuwe definitie van rechts.

Peilingen beïnvloeden de verkiezingsuitslag. Dat weten we. Maar hoe erg is dat? En stel dat we die peilingen zouden afschaffen, wat betekent dat voor de democratie? We spraken over Gijs, over Maurice, over journalisten, over kiezers - 'hele tegenstrijdige mensen' - en over zijn eigen neutraliteit als opiniepeiler. 

We spraken over zijn liefde voor kunstgeschiedenis, voor Paleis Het Loo. Hij vertelde over zijn podcast Maffe Monarchen over de vorsten uit het verleden en hun levensverhalen: 'Ze deden rare dingen, puur omdat het kon.' En zijn fascinatie voor het Koningshuis, een familie die we enerzijds 'op een voetstuk willen plaatsen, maar die ook aanraakbaar moet zijn en dichtbij'.

Hoe simpeler technologie aan de voorkant wordt, hoe complexer aan de achterkant. Dus zijn er steeds meer mensen die afhaken, die niet meer begrijpen hoe de digitale wereld werkt en die niet beseffen dat het allang geen aparte wereld meer is. Sterker, we staan allen aan het digitale front 'waar misdaad exponentieel is geworden'.

Wil je wel of geen kinderen? Die ene grote vraag, die volgens haar meer bedenktijd vergt en meer wederzijds begrip verdient, ongeacht je keuze. Verder spraken we over het afbakenen van je eigen grenzen: 'Je zegt niet nee tegen de ander, je zegt ja tegen jezelf' en ik heb zelden iemand zo helder horen uitleggen hoe een paniekaanval werkt. 

Het is geen zoektocht, want hij weet precies wat zijn eindbestemming is. Dus is hij onderweg. Naar dat ene liedje waarin hij in drie minuten zegt wat hij écht wil vertellen. Naar die ene Allesomvattende Liefde die hem de ruimte geeft om zijn enthousiaste impulsieve zelf te zijn. En ik? Ik projecteer vooral mijn eigen hond op hem.

Hij is bezig met zijn zevende album, dus hij weet inmiddels hoe het werkt. Wat niet wil zeggen dat de onzekerheid verdwijnt. Of dat inspiratie grijpbaar wordt. 'Soms schop je tegen iets aan en de stof die er af komt, dat is het.' We spraken over de schoonheid van een cassettebandje, over houvast en over de uitdaging bij het schrijven van een liefdesliefdje.

Hij noemt het 'de theorie van de 1 of 2'. Het diepgewortelde besef dat het slechts één of twee mensen uit je gemeenschap lukt om door te breken. En als je tot die gelukkigen behoort, heb je een verantwoordelijkheid naar de achterblijvers toe. Een eerlijk gesprek over schaamte, afgunst, volharden en dankbaarheid.

Vroeger dacht ze dat ze anderhalf mens moest zijn. Inmiddels weet ze dat ze maar één persoon hoeft te zijn. Wat een heerlijk besef. Ook spraken we over haar correspondentschap in de VS, een droombaan die haar verwachtingen overstijgt. En haar zorgen over Nederland: 'Behapbare, korte, begrijpelijke verhalen zijn niet altijd eerlijk'.

We spraken over vaderschap, volwassenheid, vriendschap, de lampjes in je auto, de watten in je hoofd en de kunst van een goede sidekick. En tijdens het gesprek was hij alvast begonnen aan de evaluatie van het gesprek zelf. Er was een Indiana Jones-hoorspel en we deden nog een schokkende ontdekking over een fles wijn.

90 procent van alle hart- en vaatziekten komt door slechte leefstijl. Dus natuurlijk heeft hij als cardioloog de missie om die leefstijl te verbeteren. In dit uur hoor je praktische, op wetenschap gebaseerde tips: stop met grazen, omring jezelf met blije gezonde mensen - een goede leefstijl is besmettelijk - wees mild positief, neem een relatie en lach!

Iedere 8 dagen wordt in Nederland een vrouw vermoord door haar geliefde of partner. Laat dat even bezinken. Ze ontsnapte zelf op tijd uit een slechte relatie en schreef een boek, omdat ze andere vrouwen hetzelfde gunt.

We hoeven niet altijd mooi weer te spelen over ouderschap, vindt ze. Bovendien, we doen allemaal maar wat. We spraken over wat het zijn van een goede ouder écht inhoudt. En hoe je weet of je opvoeding geslaagd is. (Disclaimer: soms pas vijftig jaar later).

Hij was een kwetsbaar kind dat moest concurreren met de hond. Maar op schoot bij zijn juf, daar ontstond zijn liefde voor verhalen vertellen. We praten over eenzaamheid, over de liefde, waarom je juist wél bij elkaar moet blijven. En natuurlijk bespreken we ook wat de de ingrediënten zijn van een goed verhaal en hij vertelt al iets over de podcast die hij binnenkort de wereld in slingert: Kaas zonder Koe.

De Communicado's (Victor Vlam en Lars Duursma) analyseren de verkiezingsavond zoals alleen zij dat kunnen. De winnaars, de verliezers, de toespraken, de uithalen en de voorspellingen. En antwoord op de vele vragen van de Radio 1-luisteraars.

Voor de serie 'Dickpics: de keiharde wetenschap' verdiepte hij zich in het fenomeen dickpic en de beweegredenen van de afzender. We spraken over zijn eigen grenzen als programmamaker. Over die ene knop die hij nog niet heeft gevonden. En over how to be a rolmodel.

Natuurlijk heb ik verschillende thema's tegen haar aan gehouden. Ze vertelde hoe ze over haar eigen schaduw is gestapt en zichzelf opnieuw heeft uitgevonden. Met gepaste trots zet ik nu dit gesprek - waarin we écht de verbinding hebben opgezocht - online en nu gaan we op weg naar de koffieautomaat: 'De enige plek waar je tegen je baas kunt zeggen dat zijn gulp openstaat.' 

Het is zijn missie om ongelijkheid te bestrijden. Hoe? Door duidelijk te maken dat armoede niet alleen om geld draait, maar ook om kansen, representatie, macht en klasse. 'Het meest pijnlijke over kansenongelijkheid is dat het bedolven wordt onder een deken van goede intenties.'

Hij solliciteerde voor de functie van lijsttrekker van PvdA/GroenLinks. Maar eigenlijk wilde hij huppelend kamerlid worden. Een vrouw premier maken. En per direct alle topambtenaren uit hun functie ontheffen. Maar het liep anders, dus nu maakt hij zeven dagen per week de ochtendshow op Radio4All. En nee hij wil GEEN koptelefoon op. 

Tot op welke hoogte moeten de afspraken tussen journalisten en politici transparant zijn? Moet een gesprek met politici aan de talkshowtafel entertainment bieden of vooral informatief zijn? Kortom, de dilemma's van een parlementair redacteur die al jarenlang meeloopt en zich oprecht zorgen maakt over het huidige politieke landschap.

Als het hem lukt om mensen uit verschillende werelden om hetzelfde te laten lachen, dan vindt hij de satire in Plakshot geslaagd. En als hij het zelf ook leuk vindt, natuurlijk. Hij legt uit hoe goede satire uit twee lagen bestaat, die hij de 'Bas Heijne-laag' en de 'André van Duin-laag' noemt. Verder bespraken we de kunst van het genieten (lastig) en hoeveel humor er in Omtzigt zit (veel). 

Energie is lange tijd als een product gezien. Onterecht, vindt hij. Het zou, net als internet, toegankelijk moeten zijn voor iedereen. En dat vereist een systeemverandering waarbij iedereen producent én consument is van energie. En de energietransitie? 'Die moeten we depolitiseren.'

Als je een marathon gaat lopen, dan ga je daarvoor trainen. Als je naar een concert gaat, dan wordt dat ook leuker als je met een getraind oor luistert. Verder legt hij me uit waarom ik moeite heb met musicals. Waarom Mozart en Elvis zo briljant zijn. En deelt hij een geweldige blunder over die ene keer dat hij ging dirigeren en schrok van het muziekstuk.

Hij wordt de harde schijf van de Belgische popmuziek genoemd. Ik noem hem de Belgische versie van Leo Blokhuis. Altijd op zoek naar de verhalen achter de liedjes, vanuit zijn streven om al dat moois niet verloren te laten gaan.